06. Cüz

Nüzul SırasıCüzSayfaSure
926101Nisa(4)

• 5.cuz
• 7.cuz

١٤٨

لَايُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلَّامَنْ ظُلِمَ وَكَانَ اللّهُ سَميعًا عَليمًا

(148) la yühibbüllahül cehra bis sui minel kavli illa men zulim ve kanellahü semian alima

Allah sevmez kötü sözün açıklamasını zulme uğrayan başka Allah işitendir, bilendir

1.	lâ yuhibbu	: sevmez
2.	allâhu	: Allah
3.	el cehra	: açıkça, açık olarak
4.	bi es sûi	: kötüyü, fenayı
5.	min el kavli	: sözden, sözün
6.	illâ	: hariç, …’den başka
7.	men	: kim, kişi
8.	zulime	: zulmedildi, zulum yapıldı, haksızlığa uğratıldı
9.	ve kâne	: ve oldu, …dır
10.	allâhu	: Allah
11.	semîan	: en iyi işiten
12.	alîmen	: en iyi bilen

١٤٩

اِنْ تُبْدُوا خَيْرًا اَوْ تُخْفُوهُ اَوْ تَعْفُواعَنْ سُوءٍ فَاِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا قَديرًا

(149) in tübdu hayran ev tuhfuhü ev ta’fü an suin fe innellahe kane afüvven kadira

eğer siz hayrı açıklar yahut onu gizlerseniz yahut affederseniz bir kötülüğü şüphesiz Allah Bağışlayıcıdır her şeye Kadirdir

1.	in	: eğer, şayet
2.	tubdû	: açıklarsınız
3.	hayran	: hayır
4.	ev	: veya, ya da
5.	tuhfû-hu	: onu gizlersiniz
6.	ev	: veya, ya da
7.	ta’fû an	: siz affedersiniz
8.	sûin	: kötülük, fenalık
9.	fe	: o zaman, o taktirde
10.	inne	: muhakkak
11.	allâhe	: Allah
12.	kâne	: oldu, …dır
13.	afuvven	: affeden, affedici
14.	kadîran	: kaadir, kudret sahibi, gücü yeten

١٥٠

اِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَبِاللّهِ وَرُسُلِه وَيُريدُونَ اَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللّهِ وَرُسُلِه وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُريدُونَ اَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلًا

(150) innellezine yekfürune billahi ve rusülihi ve yüridune ey yüferriku beynellahi ve rusülihi ve yekulune nü’minü bi ba’div ve nekfürü bi ba’div ve yüridune ey yettehizu beyne zalike sebila

o kimseler ki inkar edenler Allah’ı ve o’nun resullerini ayırmak isterler Allah ile resulünün arasını derler bir kısmına inanır bir kısmını da inkar ederiz tutmak isterler böylece arada bir yol

1.	nu’minu	: îmân ederiz, inanırız
2.	bi ba’din	: bazısı, bir kısmı
3.	ve nekfuru	: ve inkâr ederiz
4.	bi ba’dın	: bazısı, bir kısmı
5.	ve yurîdûne	: ve isterler
6.	en	: olmak
7.	yettehızû	: edinirler
8.	beyne	: arası
9.	zâlike	: bu, bunlar
10.	sebîlen	: bir yol

١٥١

اُولءِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَاَعْتَدْنَالِلْكَافِرينَ عَذَابًا مُهينًا

(151) ülaike hümül kafirune hakka ve a’tedna lil kafirine azabem mühiyna

işte bunlar hakkıyla kâfirlerdir biz de kâfirlere hazırladık aşağılayıcı bir azap

1.	ulâike	: işte onlar
2.	hum	: onlar
3.	el kâfirûne	: kâfir olanlar, kâfirler
4.	hakkan	: hak olan, gerçek olan
5.	ve a’tednâ	: ve biz hazırladık
6.	li el kâfirîne	: kâfirler için
7.	azâben	: azap
8.	muhînen	: muhîn, alçaltıcı, zelil

١٥٢

وَالَّذينَ امَنُوا بِاللّهِ وَرُسُلِه وَلَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اَحَدٍمِنْهُمْ اُولءِكَ سَوْفَ يُؤْتيهِمْ اُجُورَهُمْ وَكَانَ اللّهُ غَفُورًا رَحيمًا

(152) vellezine amenu billahi ve rusülihi ve lem yüferriku beyne ehadim minhüm ülaike sevfe yü’tihim ücurahüm ve kanellahü ğafurar rahima

o kimseler ki iman edenler Allah’a ve resullerine ayırmazlar onlardan hiçbirinin arasını işte (Allah) ilerde onlara ecirlerini verecektir Allah bağışlayan, merhamet sahibidir

1.	ve ellezîne	: ve onlar
2.	âmenû	: îmân ettiler
3.	bi allâhi	: Allah’a
4.	ve rusuli-hî	: ve onun resûlleri
5.	ve	: ve
6.	lem yuferrikû	: ayırmazlar, ayırım yapmazlar
7.	beyne	: arası
8.	ehadin	: biri, birini
9.	min-hum	: onlardan
10.	ulâike	: işte onlar
11.	sevfe	: ileride, yakında … olacak
12.	yu’tî-him	: onlara verilecek
13.	ucûra-hum	: onların ecirleri, mükâfatlari
14.	ve kâne	: ve oldu, idi, …dır
15.	allâhu	: Allah
16.	gafûran	: gafur olan, mağfiret eden
17.	rahîmen	: rahim olan, merhamet eden,

١٥٣

يَسْلُكَ اَهْلُ الْكِتَابِ اَنْ تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَاَلُوا مُوسى اَكْبَرَ مِنْ ذلِكَ فَقَالُوا اَرِنَا اللّهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَمِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَنْ ذلِكَ وَاتَيْنَا مُوسى سُلْطَانًا مُبينًا

(153) yes’elüke ehlül kitabi en tünezzile aleyhim kitabem mines semai fe kad seelü musa ekbera min zalike fe kalu erinellah cehratem fe ehazethümüs saikatü bi zulmihim sümmettehazül icle mim ba’di ma caet hümül beyyinatü fe afevna an zalik ve ateyna musa sültanem mübina

ehli kitap senden istiyor kendilerine indirmeni semadan bir kitap musa’dan istemişlerdi bundan daha büyüğünü demişlerdi bize Allah’ı açıkça göster onlara yıldırım çarptı zulümleri sebebi ile sonra ittihaz ettiler buzağıyı (ilah) geldikten sonra kendilerine açık mucizeler biz bunu da affettik musa’ya verdik açık bir sultanlık

1.	yes’elu-ke	: senden istiyorlar
2.	ehlu el kitâbi	: Kitap ehli
3.	en tunezzile	: indirmeni
4.	aleyhim	: onlara
5.	kitâben	: bir Kitap
6.	min es semâi	: semâdan , gökten
7.	fe kad	: oysa … olmuştu
8.	seelû	: istediler
9.	mûsâ	: Hz.Musa
10.	ekbere	: daha büyük
11.	min	: …’den
12.	zâlike	: bu
13.	fe	: o halde
14.	kâlû	: dediler
15.	eri-nâ	: bize göster
16.	allâhe	: Allah
17.	cehreten	: açıkça
18.	fe	: bunun üzerine
19.	ehazet-hum	: onları yakaladı, helâk etti
20.	es sâikatu	: yıldırım
21.	bi zulmi-him	: zulümlerinden dolayı
22.	summe	: sonra, ardından
23.	ittehazû	: edindiler
24.	el ıcle	: buzağı
25.	min ba’di	: sonra
26.	mâ	: şey, şeyler
27.	câet-hum	: onlara geldi
28.	el beyyinâtu	: beyyineler, belgeler, açık deliller, açık mucizeler
29.	fe	: buna rağmen
30.	afevnâ	: biz affettik
31.	an zâlike	: bundan
32.	ve âteynâ	: ve biz verdik
33.	mûsâ	: Hz.Musa
34.	sultânen	: sultan, yetki, güç, delil
35.	mubînen	: apaçık

١٥٤

وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِميثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُواا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِى السَّبْتِ وَاَخَذْنَا مِنْهُمْ ميثَاقًا غَليظًا

(154) ve rafa’na fevkahümüt tura bi misakıhim ve kulna lehümüd hulül babe süccedev ve kulna lehüm la ta’du fis sebti ve ehazna minhüm misakan ğaliza

tur’u üstlerine kaldırdık verecekleri söz sebebi ile onlara dediler bilinen kapıdan secde ederek girin onlara dedik cumartesi günü haddi aşmayın biz aldık onlardan ağır misak

1.	ve refa’nâ	: ve biz yükselttik
2.	fevka-hum	: onların üstüne
3.	et tûra	: Tur’u, Tur dağını
4.	bi mîsâkı-him	: onların misakları sebebiyle, misaklarından dolayı
5.	ve kulnâ	: vevbiz dedik
6.	lehum	: onlara
7.	udhulû	: dahil olun, girin
8.	el bâbe	: kapı
9.	succeden	: secde ederek
10.	ve kulnâ	: ve biz dedik
11.	lehum	: onlara
12.	lâ ta’dû	: hakka tecavüz etmeyin, hudutları aşmayın
13.	fî es sebti	: cumartesi gününde
14.	ve ehaznâ	: ve biz aldık
15.	min-hum	: onlardan
16.	mîsâkan	: misak, kesin söz
17.	galîzan	: sağlam, çok kuvvetli

Sayfa:102

١٥٥

فَبِمَا نَقْضِهِمْ ميثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِمْ بِايَاتِ اللّهِ وَقَتْلِهِمُ الْاَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌبَلْ طَبَعَ اللّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ اِلَّا قَليلًا

(155) fe bima nakdihim misakahüm ve küfrihim bi ayatillahi ve katlihimül enbiyae bi ğayri hakkıv ve kavlihim kulubüna ğulf bel tabeallahü aleyha bi küfrihim fe la yü’minune illa kalila

bozmaları sebebi ile onlar verdikleri sözü inkar etmeleri Allah’ın ayetlerini öldürmeleri peygamberleri haksız yere ve bizim kalplerimiz perdelidir (dediklerinden) hayır Allah mühür vurmuştur onların (kalpleri) üzerine küfürleri sebebi ile onlar iman etmezler pek azı istisna

1.	fe bi mâ	: bu sebebiyle
2.	nakdı-him	: onların bozmaları
3.	mîsâka-hum	: onların misâkları
4.	ve kufri-him	: ve onların inkâr etmeleri
5.	bi âyâti	: âyetleri
6.	allâhi	: Allah
7.	ve katli-him	: ve onları öldürmeleri
8.	el enbiyâe	: peygamberler
9.	bi gayrı	: olmaksızın
10.	hakkın	: haklı
11.	ve kavli-him	: ve onların sözleri
12.	kulûbu-nâ	: bizim kalplerimiz
13.	gulfun	: kılıflı, örtülü
14.	bel	: hayır, bilakis, tam aksi
15.	tabaa	: tab etti, mühürledi
16.	allâhu	: Allah
17.	aleyhâ	: onun üzerini
18.	bi kufri-him	: onların inkâr etmeleri sebebiyle, küfürlerinden dolayı
19.	fe	: böylece
20.	lâ yu’minûne	: îmân etmezler
21.	illâ	: …’den başka, hariç
22.	kalîlen	: az, pek az

١٥٦

وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْعَلى مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظيمًا

(156) ve bi küfrihim ve kavlihim ala meryeme bühtanen aziyma

küfre gidiş sebepleri meryem’e karşı bulunmalarıdır çok büyük bir iftirada

1.	ve bi kufri-him	: ve onların küfürleri, inkârları
2.	ve kavli-him	: ve onların sözleri
3.	alâ meryeme	: Hz.Meryem’e
4.	buhtânen	: yalan söz, iftira
5.	azîman	: azîm, büyük, çok büyük

١٥٧

وَقَوْلِهِمْ اِنَّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَىابْنَمَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَاِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفى شَكٍّ مِنْهُ مَالَهُمْ بِه مِنْ عِلْمٍ اِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقينًا

(157) ve kavlihim inna katelnel mesiha iysebne meryeme rasulellah ve ma kateluhü ve ma salebuhü ve lakin şübbihe lehüm ve innellezinahtelefu fihi le fi şekkim minh ma lehüm bihi min ilmin illettibaaz zann ve ma kateluhü yekına

biz öldürdük demeleri Allah’ın resulü meryem oğlu mesih isa’yı onu ne öldürdüler ne de onu astılar lâkin kendilerine bir benzetme yapıldı ihtilaf edenler onun hakkında kesin bir şüphe içindeler onların yoktur ona dair hiçbir ilimleri ancak zanna tabi olurlar onu öldürememişlerdir kesinlikle

1.	ve kavli-him	: ve onların sözleri
2.	innâ	: muhakkak ki biz
3.	katelnâ	: biz öldürdük
4.	el mesîha	: Mesih (Hz. ?sa)
5.	îsâ ibne meryeme	: Meryem’in oğlu İsa
6.	resûle	: resûl
7.	allâhi	: Allah
8.	ve	: ve
9.	mâ katelû-hu	: onu öldürmediler
10.	ve	: ve
11.	mâ salebû-hu	: onu asmadılar
12.	ve lâkin	: ve lâkin, fakat
13.	şubbihe	: benzetildi, benzer olarak gösterildi
14.	lehum	: onlara
15.	ve inne	: ve muhakkak
16.	ellezîne	: onlar, olanlar
17.	ıhtelefû	: ihtilafa, anlaşmazlığa, ayrılığa düştüler
18.	fî-hi	: onda. onun hakkında
19.	le fî şekkin	: mutlaka şüphe içindeler
20.	min-hu	: ondan
21.	mâ….(illâ)	: …’den başka olmadı
22.	lehum	: onların
23.	bi-hî	: onunla
24.	min ilmin	: ilimden, bilgiden
25.	(mâ)….illâ	: …’den başka olmadı
26.	ittibâa	: tâbî oldular, uydular
27.	ez zanni	: zan
28.	ve	: ve
29.	mâ katelû-hu	: onu öldürmediler
30.	yakînen	: kesinlikle

١٥٨

بَلْ رَفَعَهُ اللّهُ اِلَيْهِ وَكَانَ اللّهُ عَزيزًا حَكيمًا

(158) bel rafeahüllahü ileyh ve kanellahü azizen hakima

bilakis Allah onu kendisine kaldırdı Allah güçlüdür, Hikmet sahibidir

1.	bel	: hayır
2.	refea-hu	: onu yükseltti
3.	allâhu	: Allah
4.	ileyhi	: ona, kendisine
5.	ve kâne	: ve oldu, idi, …dır
6.	allâhu	: Allah
7.	azîzen	: aziz, yüce, üstün
8.	hakîmen	: hüküm ve hikmet sahibi

١٥٩

وَاِنْ مِنْ اَهْلِ الْكِتَابِ اِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِه قَبْلَ مَوْتِه وَيَوْمَ الْقِيمَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهيدًا

(159) ve im min ehlil kitabi illa le yü’minenne bihi kable mevtih ve yevmel kıyameti yekunü aleyhim şehida

ehli kitap dan (hiçbir kimse) yoktur ki muhakkak ona iman etmiş olmasın ölümünden önce kıyamet günü onların aleyhine şahit olacak

1.	ve	: ve
2.	in …. (illâ)	: ancak
3.	min	: …’den
4.	ehli el kitâbi	: kitap ehli
5.	(in) …illâ	: ancak
6.	le yu’minenne	: mutlaka îmân edecekler
7.	bi-hî	: ona
8.	kable	: önce
9.	mevti-hî	: onun ölümü
10.	ve yevme el kıyâmeti	: ve kıyâmet günü
11.	yekûnu	: olacak
12.	aleyhim	: onlara, onların üzerine
13.	şehîden	: şahit

١٦٠

فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذينَ هَادُوا حَرَّمْنَاعَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ اُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبيلِ اللّهِ كَثيرًا

(160) fe bi zulmim minellezine hadu harramna aleyhim tayyibatin ühillet lehüm ve bi saddihim an sebilillahi kesira

yahudilerin zulümleri sebebi ile onlara haram ettik kendilerine, temiz helal olan şeyleri çevirmeleri sebebi ile bir çok kişiyi Allah yolundan.

1.	fe	: artık
2.	bi zulmin	: zulümler sebebiyle
3.	min ellezîne	: onlardan
4.	hâdû	: yahudiler
5.	harremnâ	: haram kıldık, yasakladık
6.	aleyhim	: onlara
7.	tayyibâtin	: temiz ve güzel olanlar
8.	uhıllet	: helâl kılınmış olan
9.	lehum	: onlara, kendilerine
10.	ve bi saddi-him	: ve onları men etmeleri sebebiyle
11.	an sebîli	: yoldan
12.	allâhi	: Allah
13.	kesîran	: çok , bir çok

١٦١

وَاَخْذِهِمُ الرِّبوا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَاَكْلِهِمْ اَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَاَعْتَدْنَا لِلْكَافِرينَ مِنْهُمْ عَذَابًا اَليمًا

(161) ve ahzihimür riba ve kad nühu anhü ve eklihim emvalen nasi bil ba’til ve a’tedna lil kafirine minhüm azaben elima

faiz almaları kendilerine yasak edilmişken insanların mallarını yemeleri batıl yolda kâfirler için hazırladık acıklı bir azap

1.	ve ahzi-him	: ve onların almaları
2.	er ribâ	: riba, faiz
3.	ve kad	: ve … olmuş
4.	nuhû	: nehy edildiler, men edildiler
5.	an-hu	: ondan
6.	ve ekli-him	: ve onların yemeleri
7.	emvâle	: mallar
8.	en nâsi	: insanlar
9.	bi el bâtılı	: batılla, haksızlıkla
10.	ve a’tednâ	: ve biz hazırladık
11.	li el kâfirîne	: kâfirler için, inkâr edenler için
12.	min-hum	: onlardan
13.	azâben	: azap
14.	elîmen	: elim, acıklı

١٦٢

لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا اُنْزِلَ اِلَيْكَ وَمَا اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَالْمُقيمينَ الصَّلوةَ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكوةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الْاخِرِ اُولءِكَ سَنُؤْتيهِمْ اَجْرًا عَظيمًا

(162) lakinir rasihune fil ilmi minhüm vel mü’minune yü’minune bi ma ünzile ileyke ve ma ünzile min kablike vel mükiymines salate vel mü’tunez zekate vel mü’minune billahi vel yevmil ahir ülaike se nü’tihim ecran aziyma

lâkin rusuh alimler onlardan ilimleri derinleşmiş mü’minler sana indirilene de iman ederler ve senden önce indirilene de namazı dosdoğru kılanlar zekatı verenler inananlar (yok mu?) Allah’a ve âhiret gününe işte bunlara vereceğiz çok büyük ecir

1.	lâkin	: fakat
2.	er râsihûne	: râsihunlar, bir konuda derinleşmiş olanlar
3.	fî el ilmi	: ilimde
4.	min-hum	: onlardan
5.	ve el mu’minûne	: ve mü’minler, îmân edenler
6.	yu’minûne	: îmân ederler
7.	bi mâ	: şeye
8.	unzile	: indirilen
9.	ileyke	: sana
10.	ve mâ	: ve şey
11.	unzile	: indirildi
12.	min kabli-ke	: senden önce
13.	ve el mukîmîne	: ve ikame edenler, yerine getirenler
14.	es salâte	: namaz
15.	ve el mu’tûne	: ve verenler
16.	ez zekâte	: zekât
17.	ve el mu’minûne	: ve mü’minler, îmân edenler
18.	bi allâhi	: Allah’a
19.	ve el yevmi el âhiri	: ve son gün, kıyâmet günü
20.	ulâike	: işte onlar
21.	se nu’tî-him	: ileride, yakında onlara vereceğiz
22.	ecren	: ecir, mükâfat
23.	azîmen	: azim, büyük, çok büyük

Sayfa:103

١٦٣

اِنَّا اَوْحَيْنَا اِلَيْكَ كَمَا اَوْحَيْنَا اِلى نُوحٍ وَالنَّبِيّنَ مِنْ بَعْدِه وَاَوْحَيْنَا اِلى اِبْرهيمَ وَاِسْمعيلَوَاِسْحقَ وَيَعْقُوبَ وَالْاَسْبَاطِ وَعيسى وَاَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهرُونَ وَسُلَيْمنَ وَاتَيْنَا دَاوُدَ زَبُورًا

(163) inna evhayna ileyke kema evhayna ila nuhiv ven nebiyyine mim ba’dih ve evhayna ila ibrahime ve ismaiyle ve ishaka ve ya’kube vel esbati ve iysa ve eyyube ve yunüse ve harune ve süleyman ve ateyna davude zebura

biz sana da vahiy ettik vahiy ettiğimiz gibi nuh’a ve ondan sonra ki nebilere de biz vahiy ettik ibrahim’e ismail’e ishak’a yakub’a ve torunlarına isa’ya eyyûb’e yunus’a harun’a süleyman’a davud’a zebur’u verdik

1.	innâ	: muhakkak
2.	evhaynâ	: biz vahyettik
3.	ileyke	: sana
4.	kemâ	: gibi
5.	evhaynâ	: biz vahyettik
6.	ilâ nûhin	: Hz.Nuh’a
7.	ve en nebiyyîne	: ve nebiler, peygamberler
8.	min ba’di-hî	: ondan sonra
9.	ve evhaynâ	: ve biz vahyettik
10.	ilâ ibrâhîme	: Hz. İbrâhîm’e
11.	ve ismâîle	: ve Hz. İsmail
12.	ve ishâka	: ve Hz. İshak
13.	ve ya’kûbe	: ve Hz. Yakub
14.	ve el esbâti	: ve (oğullar), torunlar
15.	ve îsâ	: ve Hz. İsa’ya
16.	ve eyyûbe	: ve Hz. Eyyüb
17.	ve yûnuse	: ve Hz. Yunus
18.	ve hârûne	: ve Hz. Harun
19.	ve suleymâne	: ve Hz. Süleyman
20.	ve âteynâ	: ve biz verdik
21.	dâvûde	: Hz. Davud
22.	zebûran	: Zebur

١٦٤

وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُوَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَوَكَلَّمَ اللّهُ مُوسى تَكْليمًا

(164) ve rusülen kad kasasna hüm aleyke min kablü ve rusülel lem naksushüm aleyk ve kellemellahü musa teklima

resullerin kıssalarını sana anlattıklarımız da var senden önceki, sana anlatmadığımız resuller de var Allah musa (ile) bizzat konuştu

1.	ve rusulen	: ve resûller
2.	kad	: olmuştu
3.	kasasnâ-hum	: onları kıssa ettik, anlattık
4.	aleyke	: sana
5.	min kablu	: önceden, daha önce
6.	ve rusulen	: ve resûller
7.	lem naksus-hum	: onları kıssa etmedik, anlatmadık
8.	aleyke	: sana
9.	ve kelleme	: ve konuştu
10.	allâhu	: Allah
11.	mûsâ	: Hz. Musa
12.	teklîmen	: kelimelerle, konuşarak, hitap ederek

١٦٥

رُسُلًا مُبَشِّرينَ وَمُنْذِرينَ لِءَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللّهُ عَزيزًا حَكيمًا

(165) rusülem mübeşşirine ve münzirine li ella yekune lin nasi alellahi huccetüm ba’der rusül ve kanellahü azizen hakima

resulleri müjdeleyici uyarıcı olarak (gönderdik) taki insanların kalmasın Allah’a karşı hüccet (getirecek bahaneleri) resullerden sonra Allah aziz, hikmet sahibidir

1.	rusulen	: resûller, elçiler
2.	mubeşşirîne	: müjdeleyiciler
3.	ve munzirîne	: ve uyarıcılar
4.	li	: için
5.	ellâ yekûne	: olmaması
6.	li en nâsi	: insanlar için, insanların
7.	alâ allâhi	: Allah’a karşı
8.	huccetun	: hüccet, delil, savunma bahanesi
9.	ba’de	: sonra
10.	er rusuli	: resûller
11.	ve kâne	: ve oldu, …dır
12.	allâhu	: Allah
13.	azîzen	: aziz, yüce
14.	hakîmen	: hüküm ve hikmet sahibi

١٦٦

لكِنِ اللّهُ يَشْهَدُ بِمَا اَنْزَلَ اِلَيْكَ اَنْزَلَهُ بِعِلْمِه وَالْمَلءِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفى بِاللّهِ شَهيدًا

(166) lakinillahü yeşhedü bi ma enzele ileyke enzelehu bi ilmih vel melaiketü yeşhedun ve kefa billahi şehida

lâkin Allah şahitlik ediyor sana indirildiğine o’nu kendi ilmi ile indirmiştir melekler(de) şahitlik eder Allah şahit olarak kâfidir

1.	lâkin	: lâkin, fakat, öyle ki
2.	allâhu	: Allah
3.	yeşhedu	: şahitlik eder
4.	bi mâ	: şeye
5.	enzele	: indirdi
6.	ileyke	: sana
7.	enzele-hu	: onu indirdi
8.	bi ılmi-hî	: kendi ilmi ile
9.	ve el melâiketu	: ve melekler
10.	yeşhedûne	: şahitlik eder
11.	ve kefâ bi	: ve kâfi, yeterli
12.	allâhi	: Allah
13.	şehîden	: şahit olarak

١٦٧

اِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْسَبيلِ اللّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعيدًا

(167) innellezine keferu ve saddu an sebilillahi kad dallu dalalem beiyda

şüphesiz küfredenler Allah yolundan saptıranlar çok uzak bir sapıklıkla sapmışlardır

1.	inne	: muhakkak
2.	ellezîne	: onlar, …olanlar
3.	keferû	: inkâr ettiler
4.	ve saddû an	: ve alıkoydular, engellediler, saptırdılar
5.	sebîli	: yol
6.	allâhi	: Allah
7.	kad	: olmuştur
8.	dallû	: saptılar
9.	dalâlen	: dalâlet
10.	baîden	: uzak

١٦٨

اِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِاللّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَريقًا

(168) innellezine keferu ve zalemu lem yekünillahü li yağfira lehüm ve la li yehdiyehüm tarika

şüphesiz o küfredenler ve zulüm edenler Allah onları mağfiret etmeyecek onları hidayet yoluna çıkarmayacak

1.	inne	: muhakkkak
2.	ellezîne	: onlar, olanlar
3.	keferû	: inkâr ettiler, kâfir oldular,
4.	ve zalemû	: ve zulmettiler, haksızlık ettiler
5.	lem yekun	: olmaz, değil
6.	allâhu	: Allah
7.	li yagfire	: mağfiret edecek
8.	lehum	: onları
9.	ve	: ve
10.	lâ li yehdiye-hum	: onları hidayet edecek değil
11.	tarîkan	: tarik, yol

١٦٩

اِلَّا طَريقَ جَهَنَّمَ خَالِدينَفيهَا اَبَدًا وَكَانَ ذلِكَ عَلَى اللّهِ يَسيرًا

(169) illa tarika cehenneme halidine fiha ebeda ve kane zalike alellahi yesira

ancak cehennem yolunda (kalacaklar) onlar orada ebedi olarak kalacaklar bu Allah’a pek kolaydır

1.	illâ	: ancak, sadece
2.	28/KASAS-50	: Fe in lem yestecîbû leke fa’lem ennemâ yettebiûne ehvâehum, ve men edallu mimmenittebea hevâhu bi gayri huden minallâh(minallâhi), innallâhe lâ yehdil kavmez zâlimîn(zâlimîne).
3.	tarîka	: yol
4.	cehenneme	: cehennem
5.	hâlidîne	: kalacak olanlar
6.	fî-hâ	: orada
7.	ebeden	: ebediyyen
8.	ve kâne	: ve oldu, idi, …dır
9.	zâlike	: bu
10.	alâ allâhi	: Allah’a, Allah için
11.	yesîren	: kolay

١٧٠

يَا اَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَامِنُوا خَيْرًا لَكُمْ وَاِنْ تَكْفُرُوا فَاِنَّ لِلّهِ مَا فِىالسَّموَاتِ وَالْاَرْضِ وَكَانَ اللّهُ عَليمًا حَكيمًا

(170) ya eyyühen nasü kad caekümür rasulü bil hakkı mir rabbiküm fe aminu hayran leküm ve in tekfüru fe inne lillahi ma fis semavati vel ard ve kanellahü alimen hakima

ey insanlar muhakkak resul size geldi Rabbinizden hak olarak hemen iman edin sizin için hayırlı olur eğer küfredecek olursanız şüphesiz Allah’ındır semalarda ve arzda ne varsa Allah bilen hikmet sahibidir

1.	yâ eyyuhâ	: ey
2.	en nâsu	: insanlar
3.	kad	: olmuştur
4.	câe-kum	: size geldi
5.	er resûlu	: resûl
6.	bi el hakkı	: hak ile
7.	min rabbi-kum	: Rabbiniz’den
8.	fe	: öyle ise
9.	âminû	: îmân edin, ölmeden önce ruhunuzu Allah’a ulaştırmayı dileyin
10.	hayran	: hayırlı
11.	lekum	: sizin için
12.	ve in	: ve eğer, şayet
13.	tekfurû	: inkâr edersiniz
14.	fe	: o taktirde, …olsa bile
15.	inne	: muhakkak
16.	li allâhi	: Allah için, Allah’ın
17.	mâ	: şey, şeyler
18.	fî es semâvâti	: semâlarda, göklerde
19.	ve el ardı	: ve arz, yeryüzü, yer
20.	ve kâne	: ve oldu, idi, …dır
21.	allâhu	: Allah
22.	alîmen	: alîm, en iyi bilen
23.	hakîmen	: hakîm, hüküm ve hikmet sahibi

Sayfa:104

١٧١

يَا اَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فى دينِكُمْ وَلَاتَقُولُوا عَلَى اللّهِاِلَّا الْحَقَّ اِنَّمَا الْمَسيحُ عيسَىابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَكَلِمَتُهُ اَلْقيهَا اِلى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَامِنُوا بِاللّهِ وَرُسُلِه وَلَا تَقُولُوا ثَلثَةٌ اِنْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ اِنَّمَا اللّهُ اِلهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ اَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ مَا فِى السَّموَاتِ وَمَا فِى الْاَرْضِ وَكَفى بِاللّهِ وَكيلًا

(171) ya ehlel kitabi la tağlu fi diniküm ve la tekulu alellahi illel hakk innemel mesihu iysebnü meryeme rasulüllahi ve kelimetüh elkaha ila meryeme ve ruhum minhü fe aminu billahi ve rusülih ve la tekulu selaseh intehu hayral leküm innemellahü ilahüv vahid sübhanehu ey yekune lehu veled lehu ma fis semavati ve ma fil ard ve kefa billahi vekila

ey ehli kitap dininizde taşkınlık yapmayın söylemeyin Allah’a karşı haktan başka (bir şey) sadece meryem oğlu mesih isa Allah’ın resulü ve onun bir kelimesidir meryem’e bırakılan (Allah’tan) o’ndan (gelen) bir ruhtur hemen iman edin Allah’a ve o’nun resulüne (ilah) üçtür demeyin ve vazgeçerseniz sizin için hayırlı olur ancak Allah tek bir ilahtır ve noksanlıktan münezzehtir, o’nun çocuğu olduğu söylenemez ne varsa o’nundur semalarda ve yerde vekil olarak Allah yeter

1.	yâ	: ey
2.	ehle	: sahip
3.	el kitâbi	: Kitap
4.	lâ taglû	: haddi aşmayın
5.	fî	: hakkında, …’da
6.	dîni-kum	: sizin dîniniz, dîniniz
7.	ve	: ve
8.	lâ tekûlû	: demeyin, söylemeyin
9.	alâ allâhi	: Allah’a karşı
10.	illâ	: …’den başka
11.	el hakka	: hakk, gerçek, doğru olan
12.	innemâ	: ancak, sadece
13.	el mesîhu	: Mesih (Hz. İsa)
14.	îsâ ibnu meryeme	: Meryem’in oğlu İsa
15.	resûlu	: Resûl
16.	allâhi	: Allah
17.	ve kelimetu-hu	: ve onun kelimesi
18.	elkâ-hâ	: ona ilka etti, gönderdi
19.	ilâ meryeme	: Hz. Meryem’e
20.	ve rûhun	: ve Ruh’tur
21.	min-hu	: ondan, kendisinden
22.	fe	: artık, öyleyse
23.	âminû	: îmân edin
24.	bi allâhi	: Allah’a
25.	ve rusuli-hî	: ve onun resûlleri
26.	ve lâ tekûlû	: ve demeyin, söylemeyin
27.	selâsetun	: üçtür
28.	intehû	: vazgeçin, sona erdirin
29.	hayran	: hayırlı
30.	lekum	: sizin için
31.	innemâ	: ancak, sadece
32.	allâhu	: Allah
33.	ilâhun	: ilâh
34.	vâhidun	: tek
35.	subhâne-hû	: Onu tenzih edin
36.	en yekûne	: olmak, olması
37.	lehu	: onun
38.	veledun	: çocuk
39.	lehu	: onun
40.	mâ	: şey, şeyler, olanlar
41.	fî es semâvâti	: semâlarda, göklerde
42.	mâ	: şey, şeyler, olanlar
43.	fî el ardı	: arzda, yeryüzünde, yerde
44.	ve kefâ bi	: ve kâfi, yeter
45.	allâhi	: Allah
46.	vekîlen	: vekil olarak

١٧٢

لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسيحُ اَنْ يَكُونَ عَبْدًا لِلّهِ وَلَا الْمَلءِكَةُالْمُقَرَّبُونَ وَمَنْ يَسْتَنْكِفْ عَنْ عِبَادَتِه وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ اِلَيْهِ جَميعًا

(172) ley yestenkifel mesihu ey yekune abdel lillahi ve lel melaiketül mükarrabun ve mey yestenkif an ibadetihi ve yestekbir fe seyahşüru hüm ileyhi cemia

mesih asla çekinmez Allah’a kulluk etmekten (Allah’a) yakın olan melekler(de) çekinmez kim çekinirse o’na kulluk etmekten ve büyüklenirse (bir araya) toplayacaktır huzuruna onların hepsini

1.	len yestenkife	: asla çekinnez
2.	el mesîhu	: Mesih ( Hz.İsa)
3.	en yekûne	: olmak
4.	abden	: kul
5.	li allâhi	: Allah’a
6.	ve lâ	: ve olmaz
7.	el melâiketu	: melekler
8.	el mukarrebûne	: karip olanlar, yakın olanlar
9.	ve men	: ve kim
10.	yestenkif	: çekinir
11.	an ibâdeti-hî	: ona kul olmaktan
12.	ve yestekbir	: ve kibirlenir, büyüklenir
13.	fe	: artık, öyle olsa bile , olsa da, elbette
14.	se- yahşuru-hum	: onları haşr edecek, toplayacak
15.	ileyhi	: ona, kendisine, kendi huzurunda
16.	cemîan	: hepsi

١٧٣

فَاَمَّا الَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفّيهِمْ اُجُورَهُمْ وَيَزيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهوَاَمَّا الَّذينَاسْتَنْكَفُوا وَاسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًااَليمًا وَلَايَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ وَلِيًّا وَلَانَصيرًا

(173) fe emmellezine amenu ve amilus salihati fe yüveffihim ücurahüm ve yezidühüm min fadlih ve emmellezines tebkefu vestekberu fe yüazzibühüm azaben elimev ve la yecidune lehüm min dunillahi veliyyev ve la nesiyra

amma o kimseler ki iman edip salih amel işlerlerse onlara ecirleri tamamen ödenecek onlara ziyadesi ile ihsan edecektir fazlı kereminden ama o kimseler ki (kulluktan) çekinir de büyüklenirlerse onlar azaplanacaklardır elim bir azap ile onlar bulamayacaklardır Allah’tan başka bir vekil (ne de) bir yardımcı

1.	fe	: fakat
2.	emmâ	: ama, …ise
3.	ellezîne	: onlar, olanlar
4.	âmenû	: îmân ettiler, âmenû oldular
5.	ve amilû es sâlihâti	: ve ıslâh edici, nefsi tezkiye edici amel yaptılar
6.	fe	: o taktirde, öyle ise
7.	yuveffî-him	: onlara ödenir
8.	ucûre-hum	: onların ecirleri, mükâfatları
9.	ve yezîdu-hum	: ve onlara ziyade yapar, arttırır, daha çok verir
10.	min fadli-hî	: kendi fazlından
11.	ve	: ve
12.	emmâ	: ama, …ise
13.	ellezîne	: onlar, olanlar
14.	istenkefû	: çekinirler, yapmak istemezler
15.	ve istekberû	: ve kibirlenirler , büyüklenirler
16.	fe	: o taktirde, öyle ise
17.	yuazzibu-hum	: onlara azap edilir
18.	azâben	: azap
19.	elîmen	: elim, acı
20.	ve	: ve
21.	lâ yecidûne	: bulamazlar
22.	lehum	: onlar için, kendileri için
23.	min dûni	: …’den başka
24.	allâhi	: Allah
25.	veliyyen	: veli, dost
26.	ve lâ	: ve olmaz
27.	nasîran	: yardımcı

١٧٤

يَااَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمْ بُرْهَانٌمِنْ رَبِّكُمْ وَاَنْزَلْنَا اِلَيْكُمْنُورًا مُبينًا

(174) ya eyyühen nasü kad caeküm bürhanüm mir rabbiküm ve enzelna ileyküm nuram mübina

ey insanlar sizlere geldi Rabbinizden bir burhan size indirdik apaçık bir nur

1.	yâ eyyuhâ	: ey
2.	en nâsû	: insanlar
3.	kad	: olmuştu
4.	câe-kum	: size geldi
5.	burhânun	: kesin delil
6.	min rabbi-kum	: Rabbiniz’den
7.	ve enzelnâ	: ve biz indirdik
8.	ileykum	: size
9.	nûren	: bir nur
10.	mubînen	: açık, apaçık

١٧٥

فَاَمَّا الَّذينَ امَنُوا بِاللّهِ وَاعْتَصَمُوابِه فَسَيُدْخِلُهُمْ فى رَحْمَةٍ مِنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْديهِمْ اِلَيْهِ صِرَاطًا مُسْتَقيمًا

(175) fe emmellezine amenu billahi va’tesamu bihi fe seyüdhilühüm fi rahmetim minhü ve fadliv ve yehdihim ileyhi sıratam müstekıma

amma o kimseler ki Allah’a iman edip, o’na sarılanlar onları rahmetine koyacak kendi fazlı kereminden ve onları hidayete eriştirecek, o’nu en doğru yola (iletecek)

1.	fe	: böylece, artık
2.	emmâ	: ama, ise
3.	ellezîne	: onlar, olanlar
4.	âmenû	: îmân ettiler, âmenû oldular
5.	bi allâhi	: Allah’a
6.	ve i’tesamû	: ve sarıldılar
7.	bi-hî	: ona
8.	fe	: o taktirde, öyle ise
9.	se- yudhılu-hum	: onları dahil edecek, koyacak
10.	fî rahmetin	: rahmetin içine
11.	min-hu	: ondan, kendinden
12.	ve fadlın	: ve faz?l
13.	ve yehdî-him	: ve onları hidayet edecek, ulaştıracak
14.	ileyhi	: ona, kendisine
15.	sırâtan mustekîmen	: Sıratı Mustakîm, Allah’a ulaştıran yol

Sayfa:105

١٧٦

يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللّهُ يُفْتيكُمْ فِى الْكَلَالَةِ اِنِ امْرُؤٌا هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ اُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَاتَرَكَ وَهُوَ يَرِثُهَا اِنْ لَمْ يَكُنْ لَهَا وَلَدٌ فَاِنْكَانَتَا اثْنَتَيْنِفَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَاِنْ كَانُوا اِخْوَةً رِجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْاُنْثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ اَنْ تَضِلُّوا وَاللّهُ بِكُلِّ شَىْءٍ عَليمٌ

(176) yesteftunek kulillahü yüftiküm fil kelaleh inimruün heleke leyse lehu veledüv ve lehu uhtün fe leha nisfü ma terak ve hüve yerisüha il lem yekül leha veled fe in kanetesneteyni fe lehümes sülüsani mimma terak ve in kanu ihveter ricalev ve nisaen fe lizzekeri mislü hazzil ünseyeyn yübeyyinüllahü leküm en tedillu vallahü bi külli şey’in alim

senden fetva istiyorlar de ki Allah size fetva veriyor çocuğu olmayanlar hakkında eğer bir kimse ölür çocuğu bulunmazsa yalnız kız kardeşi kalırsa terekenin yarısı onundur erkek kardeşi (varsa) kadının mirasının tamamı eğer ölen kadının çocuğu yoksa (ölenin) iki kız kardeşi bulunursa ikisine terekenin üçte ikisi verilir eğer mirasçılar olurlarsa erkek ve kız erkek mirasçı için iki kadın payı kadar (verilir) Allah size açıklıyor şaşırırsınız diye Allah her şeyi bilendir

1.	yesteftûne-ke	: senden fetva istiyorlar, soruyorlar
2.	kul	: de, söyle
3.	allâhu	: Allah
4.	yuftî-kum	: size fetva veriyor, hükmünü bildiriyor
5.	fî el kelâleti	: babası ve çocuğu olmayan kimse hakkında
6.	in imruun	: eğer kişi erkek ise
7.	heleke	: helak oldu, öldü
8.	leyse	: olmadı, yok
9.	lehû	: onun (erkeğin)
10.	veledun	: çocuk
11.	ve lehû	: ve onun (erkeğin) var
12.	uhtun	: kızkardeşi
13.	fe lehâ	: o taktirde onundur (kadının)
14.	nısfu	: yarısı
15.	mâ	: şey
16.	terake	: terketti, bıraktı
17.	ve huve	: ve o (erkek)
18.	yerisu-hâ	: ona (kadına) varis olur
19.	in	: eğer, şayet
20.	lem yekun	: olmamış, yok
21.	lehâ	: onun (kadının)
22.	veledun	: çocuk
23.	fe	: fakat
24.	in kânete	: eğer iki (kadın) olursa
25.	isneteyni	: iki (kadın)
26.	fe	: o taktirde, o zaman
27.	lehumâ	: o ikisinindir (iki kadının)
28.	es sulusâni	: üçte ikisi
29.	mimmâ (min mâ)	: şeyden
30.	terake	: bıraktığı
31.	ve in	: ve eğer … ise
32.	kânû	: oldular
33.	ıhveten	: kardeş
34.	ricâlen	: erkek
35.	ve nisâen	: ve kadın
36.	fe	: o taktirde, o zaman
37.	li ez zekeri	: erkeğindir
38.	mislu	: misli, kadar
39.	hazzı	: pay
40.	el unseyeyni	: iki kadın
41.	yubeyyinu	: açıklıyor, beyan ediyor
42.	allâhu	: Allah
43.	lekum	: size
44.	en tadıllû	: sapmanız, şaşırmanız (şaşırırsınız diye)
45.	vallâhu	: ve Allah
46.	bi kulli şey’in	: her şeyi
47.	alîmun	: en iyi bilen

5-MAİDE

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

١

يَا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اَوْفُوا بِالْعُقُودِ اُحِلَّتْ لَكُمْبَهيمَةُ الْاَنْعَامِاِلَّا مَا يُتْلى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّى الصَّيْدِ وَاَنْتُمْ حُرُمٌ اِنَّ اللّهَ يَحْكُمُ مَا يُريدُ

(1) ya eyyühellezine amenu evfu bil ukud ühillet leküm behimetül en’ami illa ma yütla aleyküm ğayra mühillis saydi ve entüm hurum innellahe yahkümü ma yürid

Ey iman edenler akitlerinizi yerine getirin sizin için helal kılındı. Dört ayaklı hayvanlar ancak size okunanlar helal saymamak şartı ile, av eti siz ihramda iken (geri kalanlara helal kılındı) şüphesiz Allah dilediği şeye hükmeder

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: yaşarken Allah’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	evfû	: ifâ edin, yerine getirin
4.	bi el ukûdi	: akitleri, anlaşmaları
5.	uhıllet	: helal kılındı
6.	lekum	: size, sizin için
7.	behîmetu	: dört ayaklı hayvanlar
8.	el en’âmi	: deve, sığır veya davar gibi hayvanlar
9.	illâ mâ yutlâ	: okunacak şeyler hariç
10.	aleykum	: size
11.	gayre	: dışında, başka, diğer
12.	muhilli es saydi	: helal kılınan av, avlama
13.	ve entum	: ve, siz
14.	hurumun	: hac veya umre için ihramlı olmak
15.	inne allâhe	: muhakkak ki Allah
16.	yahkumu	: hükmeder, hüküm verir
17.	mâ yurîdu	: ne dilerse, dilediği şey

٢

يَا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَاءِرَ اللّهِوَلَاالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْىَ وَلَا الْقَلَاءِدَ وَلَا امّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَاِذَا حَلَلْتُمْفَاصْطَادُوا وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَانُ قَوْمٍ اَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ اَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللّهَ اِنَّ اللّهَ شَديدُ الْعِقَابِ

(2) ya eyyühellezine amenu lâ tuhıllû şeairallahi ve leş şehral harame ve lel hedye ve lel kalaide ve la amminel beytel harame yebteğune fadlem mir rabbihim ve ridvana ve iza haleltüm fastadu ve la yecrimenneküm şeneanü kavmin en sadduküm anil mescidil harami en ta’tedu ve teavenu alel birri vet takva ve la teavenu alel ismi vel udvani vettekullah innellahe şedidül ikab

ey iman edenler hürmetsizlik etmeyin Allah’ın hacc alametlerine ve haram aya kurbanlık hediyelerle ve gerdanlıklı develerle beyt-i haram-a emniyet için gelenlere Rablerinden fazlı ihsan arayanlara ve onun rızasını talep edenlere ihramdan çıktığınız zaman avlanabilirsiniz? size cürüm işletmesin kendilerine kin beslediğiniz kavim sizleri men ettiler diye mescid-i haram’dan sizi tecavüze sevk etmesin birbirinizle yardımlaşın iyilik ve takva hususunda ve yardımlaşmayın günah ve düşmanlık etmek için Allah’tan sakının Allah’ın azabı çok şiddetlidir

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: yaşarken Allah’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	lâ tuhıllû	: size helâl kılınmadı, helal saymayın, (saygısızlık yapmayın)
4.	şeâire allâhi	: Allah’ın şeriatları, şartları, hükümleri
5.	ve lâ	: ve değil, olmaz, olmamak, yapmamak
6.	eş şehre el harâme	: haram ay,hürmet edilen,yasak edilen ay
7.	ve lâ	: ve değil, olmaz, olmamak, yapmamak
8.	el hedye	: kurbanlık hayvanlar
9.	ve lâ	: ve değil, olmaz, olmamak, yapmamak
10.	el kalâide	: boyunları bağlı kurbanlık develer
11.	ve lâ	: ve değil, olmaz, olmamak, yapmamak
12.	âmmîne	: eminliğine, güvenliğine, güvenirliğine
13.	el beyte el harâme	: hürmet edilen ev, yasakların uygulandığı ev (Beyt el Harâm, Kâbe)
14.	yebtegûne	: isterler
15.	fadlan	: fazıl
16.	min rabbi-him	: Rabb’lerinden
17.	ve rıdvânen	: ve rıza
18.	ve izâ	: ve o zaman, …olduğu zaman
19.	haleltum	: ihramdan çıktınız
20.	fastâdû (fe istâdû)	: artık avlanın
21.	ve lâ yecrîmenne-kum	: ve sakın size curum yaptırmasın, sakın sizi suça sevk etmesin
22.	şeneânu	: kin
23.	kavmin	: bir kavim, topluluk
24.	en saddû-kum	: sizi alıkoymaları
25.	an(i) el mescidi el harâmi	: Mescidi Haram’dan
26.	en ta’tedû	: zulmetmenize, haddi aşmanıza, hakka tecavüz etmenize
27.	ve teâvenû	: ve yardımlaşın
28.	alâ el birri	: birr üzerine, iyilik üzerine
29.	ve et takvâ	: ve takva
30.	ve lâ teâvenû	: ve yardımlaşmayın
31.	alâ el ismi	: günah üzerine
32.	ve el udvâni	: ve düşmanlık
33.	ve ittekû allâhe	: ve Allah’a (c.c.) karşı takvâ sahibi olun
34.	inne allâhe	: muhakkak ki Allah (c.c.)
35.	şedîdu el ıkâbi	: azabı şiddetli

Sayfa:106

٣

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُوَلَحْمُ الْخِنْزيرِ وَمَا اُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِه وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطيحَةُ وَمَا اَكَلَ السَّبُعُ اِلَّا مَاذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَاَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْاَزْلَامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ اَلْيَوْمَ يَءِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِاَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى وَرَضيتُ لَكُمُ الْاِسْلَامَ دينًا فَمَنِ اضْطُرَّ فى مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِاِثْمٍ فَاِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ

(3) hurrimet aleykümül meytetü ved demü ve lahmül hinziri ve ma ühille li ğayrillahi bihi vel münhanikatü vel mevkuzetü vel müteraddiyetü ven netiyhatü ve ma ekeles sebüu illa ma zekkeytüm ve ma zübiha alen nüsubi ve en testaksimu bil ezlam zaliküm fisk elyevme yeissel lezine keferu min diniküm fe la tahşevhüm vahşevn elyevme ekmeltü leküm dineküm ve etmentü aleyküm ni’meti ve radiytü lekümül islame dina fe menidturra fi mahmesatin ğayra mütecanifil li ismin fe innellahe ğafurur rahiym

size haram kılındı ölü hayvan akan kan domuz eti Allah’tan başkası için kesilen kurbanlık boğularak, çarpma ve darbe ile yuvarlanarak düşerek boynuzlanarak ve yırtıcı hayvanın yeyip (parçaladığı) ancak ölmeden yetişip kesmiş olasınız dikili taşlar üzerinde boğazlanan hayvan fal okları atmakla kısmet aramanız (haram) bunların (yapılması) fasıklıktır bugün ümitlerini kestiler kâfirler dininizin (hakim olmasını engellemekten) artık onlardan korkmayın benden korkun bugün kemale erdirdim sizin için dininizi ve tamamladım üzerinizde ki nimetimi sizin için razı oldum islam dininden kim ki şiddetli açlık haline maruz kalırsagünaha meyletmeksizin (yiyebilir) şüphesiz Allahbağışlayıcı, merhamet sahibidir

1.	hurrimet	: haram kılındı
2.	aleykum(u)	: sizin üzerinize, size
3.	el meytetu	: ölü, kesilmeksizin ölen hayvan
4.	ve ed demu	: ve kan
5.	ve lahmu el hınzîri	: ve domuz eti
6.	ve mâ uhılle	: ve boğazlanan, kesilen
7.	li gayri Allâhi	: Allah’tan başkası için
8.	bi hî	: onun ile, ona
9.	ve el munhanikatu	: ve boğmak suretiyle öldürülen veya boğularak ölen hayvan
10.	ve el mevkûzetu	: ve şiddetli bir darbeden dolayı (kesilmeksizin) ölen hayvan
11.	ve el mutereddiyetu	: ve yüksek bir yerden düşerek ölmüş hayvan
12.	ve en natîhatu	: ve boynuz darbesiyle ölmüş hayvan
13.	ve mâ	: ve şey
14.	ekele es sebuu	: yırtıcı hayvan tarafından yenen (yırtıcı hayvanın parçalayıp öldürdüğü)
15.	illâ mâ zekkeytum	: ancak (yetişip) kesmeniz hariç
16.	ve mâ zubiha	: ve kesilen, boğazlanan şey
17.	alâ en nusubi	: put üzerine, putlara
18.	ve en testaksimû	: ve kısmet, şans aramanız
19.	bi el ezlâmi	: fal okları ile
20.	zâlikum	: İşte bunlar
21.	fiskun	: fısk’dır.
22.	el yevme	: bu gün
23.	yeise	: yeise kapılır
24.	ellezîne keferû	: inkâr edenler, kâfirler
25.	min dîni-kum	: sizin dininizden
26.	fe lâ tahşev-hum	: artık onlardan korkmayın
27.	vahşev-ni	: ve benden korkun, sakının
28.	el yevme	: bugün
29.	ekmeltu lekum	: size ikmal ettim, tamamladım
30.	dîne-kum	: sizin dininiz
31.	ve etmemtu	: ve tamamladım
32.	aleykum ni’metî	: sizin üzerinize nimetimi
33.	ve radîtu lekum(u)	: ve sizden razı oldum
34.	islâme dînen	: din olarak islâm
35.	fe men(i) idturra	: artık kim darda kalırsa
36.	fî mahmasatin	: açlık hususunda
37.	gayra mutecânifin	: meyledici olmadan, meyletmeden
38.	li ismin	: günaha
39.	fe inne Allâhe	: artık muhakkak ki Allah (c.c.)
40.	gafûrun	: Gafûr, mağrifet eden, günahları sevaba çeviren
41.	rahîmun	: Rahîm, rahmet eden, rahmet nuru gönderen

٤

يَسَلُونَكَ مَاذَا اُحِلَّ لَهُمْ قُلْ اُحِلَّلَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَمَا عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبينَ تُعَلِّمُونَهُنَّمِمَّا عَلَّمَكُمُ اللّهُ فَكُلُوا مِمَّا اَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْوَاذْكُرُوااسْمَ اللّهِ عَلَيْهِ وَاتَّقُوااللّهَ اِنَّ اللّهَ سَريعُ الْحِسَابِ

(4) yes’eluneke maza ühille lehüm kul ühille lekümüt tayyibatü ve ma alemtüm minel cevarihi mükellibine tüallimunehünne mimma allemekümüllah fe külu mimma emsekne aleyküm vezkürüsmellahi aleyhi vettekullah innellahe seriul hisab

sana soruyorlar kendilerine neyin helal olduğunu de ki helal kılındı size bütün pak temiz olanlar öğrettiğiniz hayvanlardan avlanmayı terbiye edilmiş av yakalayan onlara öğreterek Allah’ın size öğrettiklerinden avlardan yeyin size tutup getirdikleri ve üzerlerine Allah’ın isimlerini anarak kesiniz Allah’tan sakının şüphesiz Allah’ın hesaba çekişi çok süratlidir

1.	yes’elûne-ke	: sana soruyorlar
2.	mâ zâ uhılle lehum	: onlara, (kendilerine) nelerin helal kılındığı
3.	kul	: de, söyle
4.	uhılle lekum(u)	: sizin için, size helal kılındı
5.	et tayyibâtu	: temiz olanlar, helal olanlar
6.	ve mâ allemtum	: ve öğrettiğiniz şey
7.	min el cevârihı	: av avlamak için yetiştirilen yırtıcı hayvanlardan
8.	mukellibîne	: “avcı hayvan” (avcı köpek) yetiştirenler
9.	tuallimûnehunne	: onlara öğrettiniz (yetiştirdiniz)
10.	mimmâ (min mâ) alleme-kum(u)	: size öğrettiği şeyden
11.	Allâhu	: Allah (c.c.)
12.	fe kulû	: o halde, artık yiyin
13.	mimmâ (min mâ) emsekne	: tutuğu şeylerden
14.	aleykum	: size, sizin için
15.	ve uzkurû	: ve zikredin, anın
16.	isme Allâhi	: Allah’ın (c.c.) ismini
17.	aleyhi	: onun üzerine
18.	ve ittekû allâhe	: ve Allah’a (c.c.) karşı takva sahibi olun
19.	inne Allâhe	: muhakkak ki Allah (c.c.)
20.	serî’u el hısâbi	: hesabı çabuk gören

٥

اَلْيَوْمَ اُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَطَعَامُ الَّذينَ اُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْوَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذينَ اُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ اِذَا اتَيْتُمُوهُنَّ اُجُورَهُنَّ مُحْصِنينَ غَيْرَ مُسَافِحينَ وَلَامُتَّخِذى اَخْدَانٍ وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْايمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِى الْاخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرينَ

(5) elyevme ühille lekümüt tayyibat ve taamüllezine utül kitabe hillül leküm ve taamüküm hillül lehüm vel muhsanatü minel mü’minati vel muhsanatü minellezine utül kitabe min kabliküm iza ateytümuhünne ücurahünne muhsinine ğayra müsafihiyne ve la müttehizi ahdan ve mey yekfür bil imani fe kad habita amelühu ve hüve fil ahirati minel hasirin

bugün helal kılındı size temiz (nimetler) kitap verilenlerin yemeği size helal olduğu (gibi) sizin yemeğinizde onlara helal kılındı namuslu hür mü’min kadınlarla iffetli kadınlar (helal kılındı) sizden evvel kitap verilenlerden onlara mehirlerini verdiğiniz taktirde iffetlerini muhafaza ederek onlara zinada bulunmaksızın gizli dostlar tutmaksızın (nikahladığınız helaldir) her kim imanı inkar ederse muhakkak onun bütün ameli boşa gitmiştir o âhirette de hüsrana uğrayanlardandır

1.	el yevme	: bugün
2.	uhılle	: helal kılındı
3.	lekum(u)	: sizin için, size
4.	et tayyibâtu	: güzel ve helâl olanlar
5.	ve taâmu	: ve yemek
6.	ellezîne	: o kimseler, onlar
7.	utû el kitâbe	: kitab verildiler
8.	hıllun lekum	: sizin için, size helal
9.	ve taâmu-kum	: ve sizin yemeğiniz
10.	hıllun lehum	: onlara helâl
11.	ve el muhsanâtu	: ve iffetli – namuslu kadınlar
12.	min el mu’minâti	: mü’min kadınlardan
13.	ve el muhsanâtu	: ve iffetli , namuslu kadınlar
14.	min ellezîne	: o kimselerden, onlardan
15.	ûtû el kitâbe	: kitab verildiler
16.	min kabli-kum	: sizden önce
17.	izâ âteytumû-hunne	: onlara verdiğiniz zaman
18.	ucûre-hunne	: onların mehirlerini
19.	muhsınîne	: muhsinler, iffetli olanlar
20.	gayra musâfihîne	: zinâ yapmaksızın
21.	ve lâ muttehızî	: ve edinmeyenler
22.	ehdânin	: gizli dostlar
23.	ve men yekfur	: ve kim inkar eder
24.	bi el îmâni	: imanı
25.	fe kad habita	: artık boşa gitmiştir
26.	amelu-hu	: onun ameli
27.	ve huve	: ve o
28.	fî el âhıreti	: ahirette
29.	min el hâsirîne	: hüsranda olanlardan, hüsrana uğrayanlardan

Sayfa:107

٦

يَااَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اِذَا قُمْتُمْ اِلَى الصَّلوةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَاَيْدِيَكُمْ اِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ اِلَى الْكَعْبَيْنِ وَاِنْ كُنْتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواوَاِنْ كُنْتُمْ مَرْضى اَوْ عَلىسَفَرٍ اَوْجَاءَ اَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَاءِطِ اَوْ لمَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَاَيْديكُمْ مِنْهُ مَا يُريدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْمِنْ حَرَجٍ وَلكِنْ يُريدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

(6) ya eyyühellezine amenu iza kumtüm iles salati fağsilu vücuheküm ve eydiyeküm ilel merafikı vemsehu bi ruusiküm ve ercüleküm ilel ka’beyn ve in küntüm cünüben fettahheru ve in küntüm merda ev ala seferin ev cae ehadüm minküm minel ğaiti ev lamestümün nisae fe lem tecidu maen fe teyemmemu saiydan tayyiben femsehu bi vücuhiküm ve eydiküm minh ma yüridüllahü li yec’ale aleyküm min haraciv ve lakiy yüridü li yütahhiraküm ve li yütimme ni’metehu aleyküm lealleküm teşkürun

ey iman edenler namaza kalkacağınız zaman yüzlerinizi yıkayınız dirseklerinize kadar ellerinizi başınıza mesh edin ve ayaklarınızı topuklarınıza kadar (yıkayın) eğer cünüpseniz (gusül ile) temizlenin eğer hasta veya yolcu iseniz veya sizden biriniz gelmiş ayak yolundan (ise) veya kadınlara dokunmuş (iseniz) su (da) bulamazsanız temiz toprak (ile) teyemmüm edin yüzlerinize sürün o topraktan ellerinize (dirseklere kadar) Allah istemez size hiçbir güçlük çıkarmak lâkin sizi iyice temizlemek (ister) tamamlamak (ister) üzerinizde ki nimetini ta ki şükredesiniz

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: yaşarken Allah’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	izâ kumtum	: kalktığınız zaman
4.	ilâ es salâti	: namaza
5.	fe igsilû	: o zaman , o taktirde yıkayın!
6.	vucûhe-kum	: yüzleriniz
7.	ve eydiye-kum	: ve elleriniz
8.	ilâ el merâfikı	: dirseklere kadar
9.	ve imsehû	: ve mesh edin!
10.	bi ruûsi-kum	: başlarınızı
11.	ve ercule-kum	: ve ayaklarınızı
12.	ilâ el ka’beyni	: topuk kemiklerine kadar (iki topuk kemiğine kadar)
13.	ve in kuntum	: ve eğer siz … iseniz
14.	cunuben	: cunup
15.	fe ittahherû	: o zaman, o taktirde iyice temizlenin! (gusul abdesti alın!)
16.	ve in kuntum	: ve eğer siz … iseniz
17.	mardâ	: hasta
18.	ev alâ seferin	: veya yolculuk üzere, yolculukta
19.	ev câe ehadun	: veya birisi geldi
20.	min-kum	: sizden
21.	min el gâitı	: tuvaletten
22.	ev lâmestum	: veya yaklaştınız, dokundunuz
23.	en nisâe	: kadınlar
24.	fe lem tecidû	: artık bulamazsanız
25.	mâen	: su
26.	fe teyemmemû	: o halde, o zaman teyemmum edin!
27.	saîden	: toprak
28.	tayyiben	: temiz olan
29.	fe imsehû	: böylece, meshedin(sürün)!
30.	bi vucûhi-kum	: yüzlerinize
31.	ve eydî-kum	: ve elleriniz
32.	min-hu	: ondan
33.	mâ yurîdu Allâhu	: Allah (c.c.) dilemez
34.	li yec’ale aleykum	: size yapmak, çıkartmak, kılmak
35.	min haracin	: bir güçlük
36.	ve lâkin	: ve lâkin, fakat
37.	yurîdu	: diler
38.	li yutahhire-kum	: sizi temizlemeyi
39.	ve li yutimme	: ve tamamlamayı
40.	ni’mete-hu	: nimetini
41.	aleykum	: sizin üzerinize, size
42.	lealle-kum	: umulur ki böylece siz
43.	teşkurûne	: şükredersiniz

٧

وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَميثَاقَهُ الَّذىوَاثَقَكُمْ بِهاِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَاَطَعْنَا وَاتَّقُوا اللّهَ اِنَّ اللّهَ عَليمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

(7) vezküru ni’metellahi aleyküm ve misakahüllezi vasekaküm bihi iz kultüm semi’na ve eta’na vettekullah innellahe alimüm bi zatis sudur

Allah’ın nimetini hatırlayın sizin üzerinizde ki ve onunla sizden aldığı o sağlam sözü (de hatırlayın) o zaman demiştiniz işittik ve itaat ettik Allah’tan sakının şüphesiz Allah göğüslerde olanı bilir

1.	ve uzkurû	: ve zikredin, anın, hatırlayın!
2.	ni’mete allâhi	: Allah’ın (c.c.) nimeti
3.	aleykum	: sizin üzerinize
4.	ve mîsâka-hu	: ve onun misaki
5.	ellezî	: ki o
6.	vâseka-kum bi-hi	: onunla sizi bağladı
7.	iz kultum	: dediğiniz zaman
8.	semi’nâ	: işittik
9.	ve ata’nâ	: ve itaat ettik
10.	ve ittekû allâhe	: ve Allah’a (cc.) karşı takvâ sahibi olun
11.	inne allâhe	: muhakkak ki Allah (c.c.)
12.	alîmun	: en iyi bilen
13.	bi zâti es sudûri	: göğüslerde olanı, sinelerde olanı

٨

يَااَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا كُونُوا قَوَّامينَ لِلّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَايَجْرِمَنَّكُمْ شَنَانُ قَوْمٍعَلى اَلَّا تَعْدِلُوا اِعْدِلُوا هُوَ اَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَاتَّقُوااللّهَ اِنَّ اللّهَ خَبيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

(8) ya eyyühellezine amenu kunu kavvamine lillahi şühedae bil kıstı ve la yecrimenneküm şeneanü kavmin ala ella ta’dilu i’dilu hüve ekrabü lit takva vettekullah innellahe habirum bi ma ta’melun

ey iman edenler (hakkı) ayakta tutanlardan olun Allah için (ve) adaletle şahitlik edenlerden sizi götürmesin bir kavme olan öfkeniz adaletsizliğe adalet gösterin o takvaya daha yakın olandır Allah’tan sakının şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar, yaşarken Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	kûnû	: olun!
4.	kavvâmîne	: Hakkı ayakta tutup gözetenler, muhafaza edenler, üzerine mesuliyet alıp iyi idare edenler
5.	li allâhi	: Allâh (c.c.) için
6.	şuhedâe	: şahidler
7.	bi el kıstı	: adaletli
8.	ve lâ yecrimenne-kum	: ve sizi sevk etmesin
9.	şeneânu	: kin
10.	kavmin	: bir kavim, bir topluluk
11.	alâ ellâ ta’dilû	: adaletsiz olmaya
12.	i’dilû	: adil davranın!
13.	huve akrabu	: o en yakın olandır
14.	li et takvâ	: takva için, takvaya
15.	ve ittekû allâhe	: ve Allâh’a (c.c.) karşı takva sahibi olun Allâh’a karşı gelmekten sakının
16.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (c.c.)
17.	habîrun	: haberdar
18.	bi mâ	: şeyleri
19.	ta’melûne	: yapmakta olduğunuz

٩

وَعَدَ اللّهُ الَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَاَجْرٌ عَظيمٌ

(9) veadellahül lezine amenu ve amilus salihati lehüm mağfiratüv ve ecrun aziym

Allah vaat etti iman edip salih amel işleyen o kimselere onlar için bir mağfiret ve büyük bir ecir (vardır)

1.	vaade allahu	: Allâh (cc). vaad etti
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar, yaşarken Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	ve amilû es sâlihâti	: ve ıslah edici amel yapanlar, nefs tezkiyesi yapanlar
4.	lehum magfiratun	: onlar için bir mağfiret vardır. (günahları sevaba çevrilir)
5.	ve ecrun azîmun	: ve en büyük ecir, karşılık, mükâfat

Sayfa:108

١٠

وَالَّذينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوابِايَاتِنَا اُولءِكَ اَصْحَابُ الْجَحيمِ

(10) vellezine keferu ve kezzebu bi ayatina ülaike eshabül cehiym

o kimseler ki küfredip ayetlerimizi yalanladılar işte onlar cehennem ashabıdır

1.	ve ellezîne	: ve o kimseler, onlar
2.	keferû	: inkar ettiler
3.	ve kezzebû	: ve yalanladılar
4.	bi âyâti-nâ	: âyetlerimizi
5.	ulâike	: işte onlar
6.	ashâbu el cehîmi	: alevli ateş (cehennem) halkı

١١

يَااَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْاِذْ هَمَّ قَوْمٌ اَنْ يَبْسُطُوا اِلَيْكُمْ اَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ اَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَاتَّقُوااللّهَ وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

(11) ya eyyühellezine amenüz küru ni’metellahi aleyküm iz hemme kavmün ey yebsütu ileyküm eydiyehüm fe keffe eydiyehüm anküm vettekullah ve alellahi fel yetevekkelil mü’minun

ey iman edenler Allah’ın nimetlerini hatırlayın sizin üzerinizde ki o zaman bir kavim niyetlenmişti size ellerini uzatmaya onların ellerini sizin üzerinizden çekti Allah’tan sakının mü’minler yalnız Allah’a tevekkül etsinler

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar, yaşarken Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	uzkurû	: zikredin, anın, hatırlayın!
4.	ni’mete allâhi	: Allâh’ın (c.c.) nimetini
5.	aleykum	: sizin üzerinize
6.	iz hemme	: yeltendiği zaman, hamlettiği zaman
7.	kavmun	: bir kavim, bir topluluk
8.	en yebsutû	: uzatmaya
9.	ileykum	: size
10.	eydiye-hum	: onların elleri, ellerini
11.	fe keffe	: o zaman men etti, çekti
12.	eydiye-hum	: onların elleri, ellerini
13.	an-kum	: sizden
14.	ve ittekû Allâhe	: ve Allâh’a karşı takvâ sahibi olun
15.	ve alâ Allâhi	: ve Allâh’a (cc.)
16.	fe	: o halde, artık
17.	li yetevekkeli	: tevekkül etsinler!
18.	el mu’minûne	: mü’minler

١٢

وَلَقَدْ اَخَذَ اللّهُ ميثَاقَ بَنى اِسْرَاءلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَىْ عَشَرَ نَقيبًا وَقَالَ اللّهُ اِنّى مَعَكُمْ لَءِنْ اَقَمْتُمُ الصَّلوةَ وَاتَيْتُمُ الزَّكوةَ وَامَنْتُمْ بِرُسُلى وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَاَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًاحَسَنًالَاُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّاتِكُمْ وَلَاُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهَارُ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبيلِ

(12) ve le kad ehazellahü misaka beni israil ve beasna minhümüsney aşera nekıba ve kalellahü inni meaküm lein ekamtümüs salate ve ateytümüz zekate ve amentüm bi rusüli ve azzertümuhüm ve ekradtümüllahe kardan hasenel le ükeffiranne anküm seyyiatiküm ve le üdhilenneküm cennatin tecri min tahtihel enhar fe men kefera ba’de zalike minküm fe kad dalle sevaes sebil

gerçekten Allah almıştı israil oğullarından sağlam söz göndermiştik onlardan on iki nakip Allah buyurdu ben sizinle beraberim yemin olsun ki namazı kılarsanız zekatı verirseniz resullerime iman ederseniz ve kendilerine kuvvetle yardımda (bulunursanız) Allah’a verirseniz güzel bir borç elbette örterim sizden (gizli olan) günahlarınızı sizi mutlaka koyarım, altlarından nehirler akan cennetlere artık kim küfretmiş olursa bundan sonra içinizden muhakkak sapmış olur yolun ortasından

1.	ve lekad	: ve andolsun
2.	ehaze allâhu	: Allâh (c.c.) aldı
3.	mîsâka	: mîsâk
4.	benî isrâîle	: İsrailoğulları
5.	ve beas-nâ	: ve gönderdik, görevlendirdik
6.	min-hum(u)	: onlardan
7.	isney aşera	: on iki
8.	nakîben	: vekil, nâzır, bir topluluğu gözeten, koruyan
9.	ve kâle allâhu	: ve Allâh (c.c.) dedi (buyurdu)
10.	innî mea-kum	: muhakkak ki ben sizinle beraberim
11.	le in ekamtum(u)	: eğer siz mutlaka ikame ederseniz
12.	es salâte	: namaz
13.	ve âteytum(u)	: ve verirsiniz
14.	ez zekâte	: zekât
15.	ve âmentum	: ve iman ettiniz
16.	bi rusulî	: Resul’lerime
17.	ve azzertumû-hum	: ve onlara yardım ettiniz
18.	ve akradtumu allâhe	: ve Allâh’a (c.c.) borç verdiniz
19.	kardan hasenen	: güzel borç
20.	le ukeffirenne	: ben mutlaka örterim
21.	an-kum	: sizden
22.	seyyiâti-kum	: sizin günahlarınız
23.	ve le udhılenne-kum	: ve mutlaka sizi dahil ederim
24.	cennâtin	: cennetler
25.	tecrî min tahtı-hâ	: onun altından akar
26.	el enhâru	: nehirler
27.	fe men kefere	: artık kim inkar eder
28.	ba’de zâlike	: bundan sonra
29.	min-kum	: sizden
30.	fe kad dalle	: artık sapmış olur
31.	sevâe es sebîli	: (Allâh’a ulaştırmak üzere) dizayn edilmiş yol

١٣

فَبِمَا نَقْضِهِمْ ميثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَاقُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِه وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهوَلَاتَزَالُ تَطَّلِعُ عَلى خَاءِنَةٍ مِنْهُمْ اِلَّا قَليلًا مِنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْاِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ

(13) fe bima nakdihim misakahüm leannahüm ve cealna kulubehüm kasiyeh yüharrifunel kelime ammevadiihi ve nesu hazzam mimma zükkiru bih ve la tezalü tettaliu ala hainetim minhüm illa kalilem minhüm fa’fü anhüm vasfah innellahe yühibbül muhsinin

verdikleri sözü unuttuklarından dolayı onları lanetledik ve kalplerini kas katı ettik tahrif ettiler onlar kelimeleri yerlerinden (oynatarak) hisse almayı da unuttular onlara anlatılan hakikatlerden kendilerinden devamlı bir hainlik sezer durursun onlardan pek azı hariç sen onları (yine) affet ve aldırma şüphesiz Allah iyilik yapanları sever

1.	fe bimâ nakdi-him	: ve de onların bozmalarından dolayı, sebebi ile
2.	mîsâka-hum	: onların misâkları, misâklarını
3.	leannâ-hum	: onları lanetledik
4.	ve cealnâ	: ve yaptık, kıldık
5.	kulûbe-hum	: onların kalplerini
6.	kâsiyeten	: kaskatı, karanlık, afetlerle dolu
7.	yuharrifûne	: tahrif ederler, mânâlarını bozarlar
8.	el kelime	: kelime
9.	an mevâdıı-hi	: onu yerlerinden
10.	ve nesû	: ve unuttular
11.	hazzan	: bir pay, bir hisse (bir öğüt)
12.	min mâ zukkirû bi hî	: onunla uyarıldıkları şeyden (nasihat edilen, hatırlatılan)
13.	ve lâ tezâlu	: ve zail olmaz, sürekli, devamlı olur, devam eder
14.	tettaliu	: muttali olursun, maruz kalırsın
15.	alâ hâınetin	: hiyanete
16.	min-hum	: onlardan
17.	illâ kalîlen	: çok azı hariç
18.	min-hum	: onlardan
19.	fa’fu an-hum	: yine de onları affet
20.	vasfah	: ve musamaha göster, hoşgör
21.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (c.c.)
22.	yuhıbbu	: sever
23.	el muhsinîne	: muhsinleri

Sayfa:109

١٤

وَمِنَ الَّذينَ قَالُوا اِنَّا نَصَارى اَخَذْنَا ميثَاقَهُمْ فَنَسُواحَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِه فَاَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّءُهُمُ اللّهُبِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ

(14) ve minellezine kalu inna nesara ehazna misakahüm fe nesu hazzam mimma zükkiru bihi fe ağrayna beynehümül adavete vel bağdae ila yevmil kıyameh ve sevfe yünebbiühümüllahü bi ma kanu yesneun

biz hristiyanız diyenlerden sağlam söz almıştık hakikatlerden hisse almayı unuttular onlarda kendilerine anlatılan biz bıraktık aralarına düşmanlık ve kini kıyamet gününe kadar (devam edecek) Allah onlara ilerde haber verecek ne işler yapar olduklarını

1.	ve min ellezîne	: ve o onlardan, olanlardan
2.	kâlû	: dediler
3.	innâ nasârâ	: muhakkak ki biz (hıristiyanız) nasârâyiz
4.	ehaznâ	: aldık
5.	mîsâka-hum	: onların mîsâkları
6.	fe nesû	: öyle olduğu halde, gene de, unuttular
7.	hazzan	: bir pay, hisse
8.	min mâ zukkirû bi-hî	: onunla uyarıldıkları seyden (hususlardan)
9.	fe	: bu yüzden, böylece
10.	agraynâ	: saldık
11.	beyne-hum(u)	: onların aralarına
12.	el adâvete	: düşmanlık
13.	ve el bagdâe	: ve kin
14.	ilâ yevmi el kıyâmeti	: kıyamet gününe kadar
15.	ve sevfe	: ve yakında
16.	yunebbiu-hum(u)	: onlara haber verecek
17.	allâhu	: Allâh (c.c.)
18.	bimâ kânû	: … oldukları şeyleri
19.	yasnaûne	: yapıyorlar

١٥

يَا اَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِوَيَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبينٌ

(15) ya ehlel kitabi kad caeküm rasulüna yübeyyinü leküm kesiram mimma küntüm tuhfune minel kitabi ve ya’fu an kesir kad caeküm minellahi nuruv ve kitabüm mübin

ey ehli kitap muhakkak size resulümüz geldi size çoğunu açıklıyor kitapta gizlemekte olduğunuz şeyleri bir çoğunu da affediyor muhakkak Allah’tan size geldi bir nur ve apaçık bir kitap

1.	yâ ehle el kitâbi	: ey Kitap ehli (sahipleri)!
2.	kad câe-kum	: size gelmişti
3.	resûlu-nâ	: Resûlümüz
4.	yubeyyinu lekum	: size açıklıyor
5.	kesîran	: çoğunu
6.	mimmâ (min mâ)	: şeyden
7.	kuntum tuhfûne	: gizlemiş olduğunuz
8.	min el kitâbi	: Kitap’tan
9.	ve ya’fû	: ve vazgeçiyorlar
10.	an kesîrin	: çoğundan
11.	kad câe-kum	: size gelmişti
12.	min Allâhi nûrun	: Allâh (c.c.)’dan bir nur
13.	ve kitâbun mubînun	: ve apaçık bir Kitap

١٦

يَهْدى بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَى النُّورِبِاِذْنِه وَيَهْديهِمْ اِلى صِرَاطٍ مُسْتَقيمٍ

(16) yehdi bihillahü menittebea rıdvanehu sübüles selami ve yuhricühüm minez zulümati ilen nuri bi iznihi ve yehdihim ila siratim müstekım

Allah onunla hidayete eriştirir kendi rızasına uyanları selamet yoluna çıkarır zülumattan nura (çıkarır) kendi izni ile (onları) ve onları hidayete erdirecek en doğru yola (ulaştırır)

1.	yehdî bihi Allâhu	: Allâh onunla (Resûlü ile) hidayet eder (ulaştırır)
2.	men(i) ittebea	: tâbî olan kişi, kim tâbî olursa
3.	rıdvâne-hu	: onun rızasına
4.	subule	: yollar
5.	es selâmi	: selamet, teslim
6.	ve yuhricu-hum	: ve onları çıkartır
7.	min ez zulumâti	: zulmetten, karanlıklardan
8.	ilâ en nûri bi izni-hî	: kendi izni ile nur’a aydınlığa
9.	ve yehdî-him	: ve onları hidayet eder (ulaştırır)
10.	ilâ sırâtın mustakîmin	: Sırâtı Mustakîm’e, “Allâh’a (c.c.) ulaştıran yol”a

١٧

لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قَالُوا اِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللّهِ شَيْا اِنْ اَرَادَ اَنْ يُهْلِكَ الْمَسيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَاُمَّهُ وَمَنْ فِى الْاَرْضِ جَميعًا وَلِلّهِ مُلْكُ السَّموَاتِوَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَاللّهُ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ

(17) le kad keferal lezine kalu innellahe hüvel mesihu ibnü meryem kul fe mey yemlikü minellahi şey’en in erade ey yühlikel misihabne meryeme ve ümmehu ve men fil erdi cemia ve lillahi mülküs semavati vel erdi ve ma beynehüma yahlüku ma yeşa’ vallahü ala külli şey’in kadir

muhakkak küfretmiştir meryem oğlu mesih Allah’dır diyen kimseler de ki Allah’tan başka kim maliktir eğer o helak etmek isterse (kim engel olur) Meryem oğlu Mesih’i annesini ve yeryüzünde bulunanların hepsini her şeyin mülkü Allah’ındır göklerle yerin arasındakilerin o dilediğini yaratır Allah her şeye kadirdir

1.	lekad	: andolsun
2.	kefere	: kafir oldu
3.	ellezîne kâlû	: … diyenler
4.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (c.c.)
5.	huve	: o
6.	el mesîhu	: Mesih
7.	ibnu meryeme	: Meryem oğlu
8.	kul	: de ki
9.	fe men yemliku	: o halde, öyleyse kim maliktir, kimin gücü yeter, kim mani olur?
10.	min allâhi	: Allâh (c.c.)’dan
11.	şey’en	: bir şey
12.	in erâde	: eğer dilerse, isterse
13.	en yuhlike	: helak etmeyi
14.	el mesîhe	: Mesih
15.	ibne meryeme	: Meryem oğlu
16.	ve umme-hu	: ve onun annesi
17.	ve men fî el ardı	: ve yeryüzünde bulunan kimseleri
18.	cemîan	: topluca, hepsini
19.	ve li Allâhi	: ve Allâh’ın (cc.) dır.
20.	mulku es semâvâti	: göklerin mülkü, idaresi
21.	ve el ardı	: ve yeryüzü
22.	ve mâ beyne-humâ	: ve bu ikisinin arasındaki şeyler
23.	yahluku mâ yeşâu	: dilediğini halk eder, yaratır
24.	ve allâhu	: ve Allâh (c.c.)
25.	alâ kulli şey’in	: her şeye
26.	kadîrun	: kâdir, kudret sahibi

Sayfa:110

١٨

وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارى نَحْنُ اَبْنَاءُ اللّهِ وَاَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ اَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْخَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَلِلّهِ مُلْكُ السَّموَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَاِلَيْهِ الْمَصيرُ

(18) ve kaletil yehudü ven nesara nahnü ebnaüllahi ve ehibbaüh kul fe lime yüazzibüküm bi zünubiküm bel entüm beşerum mimmen halak yağfiru li mey yeşaü ve yüazzibü mey yeşa’ ve lillahi mülküs semavati vel erdi ve ma beynehüma ve ileyhil mesiyr

dediler yahudiler ve hristiyanlar biz Allah’ın oğullarıyız o’nun sevdiği kullarız de ki: “niçin size azap ediyor?” günahlarınızdan dolayı hayır siz o’nun yarattığı beşersiniz dilediğini bağışlar dilediğine azap eder semaların mülkü Allah’ındır yerin ve ikisi arasındaki her şey (O’nundur) nihayet dönüş O’nadır

1.	ve kâlet(i)	: ve dedi
2.	el yahûdu	: yahudiler
3.	ve en nasârâ	: ve hristiyanlar
4.	nahnu	: biz
5.	ebnâu allâhi	: Allâh’ın (c.c.) oğulları
6.	ve ehıbbâu-hu	: ve O’nun dostları, sevdikleri
7.	kul	: de, söyle
8.	fe lime	: o halde niçin
9.	yuazzibu-kum	: size azap ediyor
10.	bi zunûbi-kum	: günahlarınızdan dolayı
11.	bel entum	: hayır, siz
12.	beşerun	: beşer, insan
13.	mimmen (min men) halaka	: yarattığı kişilerden, yarattıklarından
14.	yagfiru	: mağfiret eder, günahları sevaba çevirir
15.	li men yeşâu	: dilediği kimseyi
16.	ve yuazzibu	: ve azap eder
17.	men yeşâu	: dilediği kimseyi
18.	ve li Allâhi	: ve Allâh’ın (c.c.)dır.
19.	mulku es semâvâti	: göklerin mülkü ve idaresi,
20.	ve el ardı	: ve arz, yeryüzü, yer
21.	ve mâ beyne-humâ	: ve ikisinin arasındakiler
22.	ve ileyhi	: ve O’na
23.	el masîru	: ulaşılan yer, makam, varış yeri

١٩

يَا اَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ اَنْ تَقُولُوا مَاجَاءَنَا مِنْ بَشيرٍ وَلَا نَذيرٍ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَشيرٌ وَنَذيرٌ وَاللّهُ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ

(19) ya ehlel kitabi kad caeküm rasulüna yübeyyinü leküm ala fetratim miner rusüli en tekulu ma caena mim beşiriv ve la nezirin fe kad caeküm beşiruv venezir vallahü ala külli şey’in kadir

ey ehli kitap size resulümüz geldi size (hakikatleri) beyan ediyor resullerin arası kesildiği zaman ta ki: gelmedi demeyesiniz “bize müjdeci ve uyarıcı” işte size gerçekten gelmiştir müjdeleyici ve uyarıcı Allah her şeye kadirdir

1.	yâ ehle el kitâbi	: ey Kitab ehli
2.	kad câe-kum	: size gelmişti
3.	resûlu-nâ	: Resul’ümüz
4.	yubeyyinu lekum	: size açıklıyor
5.	alâ fetretin (fetret)	: kesintili dönemde : (iki vak’a arasında geçen zaman)
6.	min er rusuli	: bir resul
7.	en tekûlû mâ câe-nâ	: “bize gelmedi ” dersiniz diye (dememeniz için)
8.	min beşîrin	: müjdeleyici
9.	ve lâ nezîrin	: ve bir uyarıcı olmadı (gelmedi)
10.	fe kad câe-kum	: fakat, oysa size gelmişti
11.	beşîrun ve nezîrun	: bir müjdeleyici ve uyarıcı
12.	ve allâhu	: ve Allâh (c.c.)
13.	alâ kulli şey’in	: her şeye
14.	kadîrun	: kâdir, kudret sahibi

٢٠

وَاِذْ قَالَ مُوسى لِقَوْمِه يَاقَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ اِذْجَعَلَ فيكُمْ اَنْبِيَاءَوَجَعَلَكُمْ مُلُوكًا وَاتيكُمْ مَالَمْ يُؤْتِ اَحَدًا مِنَ الْعَالَمينَ

(20) ve iz kale musa li kavmihi ya kavmizküru ni’metellahi aleyküm iz ceale fiküm enbiyae ve cealeküm mülukev ve ataküm ma lem yü’ti ehadem minel alemin

o zaman Musa kavmine dedi ey kavmim hatırlayın Allah’ın nimetini üzerinizdeki sizin içinizden peygamber var etmiş sizi hükümdar yapmış size vermiştir alemlerden hiçbirine vermediğini

1.	ve iz kâle mûsâ	: ve Hz. Musâ demişti
2.	li kavmi-hi	: kavmine
3.	yâ kavmi uzkurû	: ey kavmim zikredin, anın, hatırlayın!
4.	ni’mete Allâhi	: Allâh (c.c.)’ın nimetini
5.	aleykum	: üzerinize
6.	iz ceale fî kum	: o zaman içinizde kıldı
7.	enbiyâe	: peygamberler, nebiler
8.	ve ceale-kum	: ve sizi kıldı, yaptı
9.	mulûken	: melikler, hükümdarlar
10.	ve âtâ-kum	: ve size verdi
11.	mâ lem yu’ti	: vermediği şeyi
12.	ehaden	: bir kimse, biri, birisi
13.	min el âlemîne	: âlemlerden

٢١

يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتى كَتَبَ اللّهُلَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلى اَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرينَ

(21) ya kavmi dhulül erdal mükaddesetel leti ketebellahü leküm ve la terteddu ala edbariküm fe tenkalibu hasirin

ey kavmim mukaddes yere gidiniz sizin için Allah’ın (takdir edip) yazdığı dönerek gitmeyin sizler arkanıza sonra hüsrana uğrayanlardan olursunuz

1.	yâ kavmi udhulû	: ey kavmim girin
2.	el arda	: yere
3.	el mukaddesete	: mukaddes, kutsal
4.	elletî ketebe allâhu	: ki onu Allâh (c.c.) yazdı, takdir etti, farz kıldı
5.	lekum	: sizin için, size
6.	ve lâ terteddû	: ve dönmeyin
7.	alâ edbâri-kum	: arkanıza
8.	fe	: işte o zaman
9.	tenkalibû	: inkilâb edersiniz, bir halden başka bir hale dönüşürsünüz, dönersiniz
10.	hâsirîne	: hüsrana uğramış olanlar

٢٢

قَالُوا يَامُوسى اِنَّ فيهَا قَوْمًاجَبَّارينَ وَاِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا حَتّى يَخْرُجُوا مِنْهَا فَاِنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا فَاِنَّا دَاخِلُونَ

(22) kalu ya musa inne fiha kavmen cebbarine ve inna len nedhuleha hatta yahrucu minha fe iy yahrucu minha fe inna dahilun

dediler ya Musa şüphesiz orada, cebbar bir kavim (var) biz asla oraya giremeyiz ancak onlar oradan çıkmadıkça eğer onlar oradan çıkarlarsa biz (kesinlikle) gireriz

1.	kâlû yâ mûsâ	: ey Mûsâ dediler
2.	inne fî-hâ kavmen	: şüphesiz orada (onun içersinde) bir topluluk, bir kavim var
3.	cebbârîne	: zorba
4.	ve innâ	: ve muhakkak ki biz
5.	len nedhule-hâ	: asla oraya girmeyiz
6.	hattâ yahrucû	: onlar çıkıncaya kadar
7.	min-hâ	: ondan, oradan
8.	fe in yahrucû	: eğer çıkarlarsa
9.	min-hâ	: oradan
10.	fe	: o zaman
11.	innâ	: gerçekten, elbette biz
12.	dâhılûne	: dahil olanlar, girenler

٢٣

قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذينَ يَخَافُونَ اَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِمَاادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَفَاِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَاِنَّكُمْ غَالِبُونَ وَعَلَى اللّهِ فَتَوَكَّلُوااِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ

(23) kale racülani minellezine yehafune en’amellahü aleyhimed hulu aleyhimül bab fe iza dehaltümuhü fe inneküm ğalibune ve alellahi fe tevekkelu in küntüm mü’minin

dedi(ler) (Allah’tan) korkan kişiler Allah’ın kendisine nimet verdiği onların üzerine belli olan kapıdan giriniz hemen oradan girdiniz mi şüphesiz sizler galipsiniz Allah’a tevekkül edin eğer siz mü’minlerseniz

1.	kâle raculâni	: iki adam dedi
2.	min ellezîne	: onlardan
3.	yehâfûne	: korkarlar
4.	en’ame allâhu	: Allâh’ın (c.c.) nimet verdiği
5.	aleyhima	: o ikisine
6.	udhulû	: giriniz!
7.	aleyhim(u)	: onların üzerine
8.	el bâbe	: kapı
9.	fe izâ dehaltumû-hu	: böylece oradan girdiğiniz zaman
10.	fe inne-kum gâlibûne	: işte muhakkak ki siz gâliplersiniz
11.	ve alâ allâhi	: ve Allâh’a (cc.)
12.	fe tevekkelû	: artık tevekkül edin, güvenin
13.	in kuntum	: eğer siz … iseniz
14.	mu’minîne	: mü’minler

Sayfa:111

٢٤

قَالُوا يَا مُوسىاِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا اَبَدًا مَادَامُوا فيهَا فَاذْهَبْ اَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَااِنَّا ههُنَا قَاعِدُونَ

(24) kalu ya musa inna len nedhuleha ebeden ma damu fiha fezheb ente ve rabbüke fe katila inna hahüna kaidun

dediler ya musa biz asla, oraya giremeyiz ebedi olarak onlar orada oldukları müddetçe haydi gidin sen ve Rabbin ikiniz savaş edin biz burada oturanlarız

1.	kâlû yâ mûsâ	: ey Mûsâ dediler
2.	innâ len nedhule-hâ	: muhakkak ki biz, oraya asla girmeyiz
3.	ebeden	: ebediyyen, hiç bir zaman
4.	mâ dâmû fî-hâ	: orada oldukça, olduğu sürece
5.	fe izheb	: artık git
6.	ente ve rabbu-ke	: sen ve senin Rabb’in
7.	fe kâtilâ	: ve böylece ikiniz savaşın
8.	innâ hâhunâ	: biz mutlaka burada
9.	kâıdûne	: oturup kalanlar

٢٥

قَالَ رَبِّاِنّى لَااَمْلِكُ اِلَّا نَفْسىوَاَخى فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقينَ

(25) kale rabbi inni la emlikü illa nefsi ve ehı fefruk beynena ve beynel kavmil fasikın

dedi ey Rabbim ben sahip olamıyorum kendi nefsim ve kardeşimden başkasına artık ayır bizimle, fasık kavmin arasını

1.	kâle rabbi	: Rabb’im dedi
2.	innî lâ emliku	: muhakkak ki ben malik değilim, sahip olamıyorum
3.	illâ nefsî ve ahî	: kendimden ve kardeşimden başkasına
4.	fefruk (fe ufruk) beyne-nâ	: artık bizim aramızı ayır
5.	ve beyne	: ve arasını
6.	el kavmi el fâsikîne	: fâsık kâvim

٢٦

قَالَ فَاِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْاَرْبَعينَ سَنَةً يَتيهُونَفِى الْاَرْضِ فَلَا تَاْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقينَ

(26) kale fe inneha müharrametün aleyhim erbeıne seneh yetihune fil ardı fe la te’se alel kavmil fasikın

(Allah) buyurdu ki artık burası haram kılınmıştır kırk yıl onlara sersem sersem dolaşsınlar (bulundukları) yerden sen acıma bu fasık kavme de

1.	kâle	: dedi
2.	fe inne-hâ	: artık muhakkak ki o (orası)
3.	muharremetun	: haram kılınmış
4.	aleyhim	: onlara
5.	erbaîne seneten	: kırk sene
6.	yetîhûne fî el ardı	: yeryüzünde şaşkın dolaşacaklar
7.	fe lâ te’se	: artık yeise kapılma, üzülme, müteessir olma
8.	alâ el kavmi	: kavme
9.	el fâsikîne	: fâsıklar

٢٧

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ ابْنَىْ ادَمَ بِالْحَقِّاِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْاخَرِ قَالَلَاَقْتُلَنَّكَ قَالَ اِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ

(27) vetlü aleyhim nebeebney ademe bil hakk iz karraba kurbanen fe tükubbile min ehadihima ve lem yütekabbel minel ahar kale le aktülennek kale innema yetekabbelül lahü minel müttekın

sen onlara adem’in iki oğlunun hadisesini hak ile oku o zaman ikisi de birer kurban takdim ettiler birinin (kurbanı) kabul edilmiş diğerinin ki kabul edilmemişti demişti (kabil) seni muhakkak öldüreceğim (habil) dedi Allah ancak kabul eder muttakilerin (kurbanını)

1.	ve utlu aleyhim	: ve, onlara tilavet et, oku!
2.	nebee ibney âdeme	: Hz. Adem’in iki oğlunun haberini, kıssasını
3.	bi el hakkı	: hakk ile
4.	iz karrebâ kurbânen	: ikisini Allâh’a yaklaştıracak birer kurban sundukları zaman
5.	fe tukubbile	: o zaman kabul edilir
6.	min ehadi himâ	: ikisinin birinden
7.	ve lem yutekabbel	: ve kabul edilmez
8.	min el âhari	: diğerinden
9.	kâle le aktulenne-ke	: seni mutlaka öldüreceğim dedi
10.	kâle	: dedi
11.	innemâ	: sadece
12.	yetekabbelu allâhu	: Allâh (c.c.) kabul eder
13.	min el muttekîne	: takvâ sahiplerinden

٢٨

لَءِنْ بَسَطْتَ اِلَىَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنى مَا اَنَا بِبَاسِطٍ يَدِىَ اِلَيْكَ لِاَقْتُلَكَ اِنّى اَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمينَ

(28) leim besatte ileyye yedeke li taktüleni ma ena bi basitiy yediye ileyke li ektülek inni ehafüllahe rabbel alemin

yemin olsun sen elini uzatsan beni öldürmek için elimi uzatmam ben seni öldürmek için şüphesiz ben Allah’tan korkarım alemlerin Rabbi (olan)

1.	le in besadte	: gerçekten eğer sen uzatırsan
2.	ileyye	: bana
3.	yede-ke	: senin elin, elin
4.	li taktule-nî	: beni öldürmek için
5.	mâ ene bi bâsitın	: ben uzatacak değilim
6.	yediye ileyke	: elimi sana
7.	li aktule-ke	: seni öldürmek için
8.	innî ehâfu Allâhe	: muhakkak ki ben Allâh (c.c.)’dan korkarım
9.	rabbe el âlemîne	: âlemlerin Rabb’i

٢٩

اِنّى اُريدُ اَنْ تَبُواَ بِاِثْمى وَاِثْمِكَ فَتَكُونَمِنْ اَصْحَابِ النَّارِ وَذلِكَ جَزؤُا الظَّالِمينَ

(29) inni üridü en tebue bi ismi ve ismike fe tekune min ashabin nar ve zalike cezaüz zalimin

ben dilerim ki sen (hem) benim günahlarımı yüklenirsin (hem de) kendi günahlarını böylece olursun cehennem ashabından işte zalimlerin cezası budur

1.	innî urîdu	: gerçekten ben isterim, dilerim
2.	en tebûe bi ismî	: günahımı yüklenmeni (kötülüğe uğramanı)
3.	ve ismi-ke	: ve senin günahın
4.	fe tekûne	: o taktirde, böylece sen olursun
5.	min ashâbi en nâri	: ateşin halkından, ateş halkından
6.	ve zâlike	: ve işte bu
7.	cezâû ez zâlimîne	: zâlimlerin cezası

٣٠

فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ اَخيهِ فَقَتَلَهُ فَاَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرينَ

(30) fe tavveat lehu nefsühu katle ehiyhi fe katelehu fe asbeha minel hasirin

nefsi onu kardeşini öldürmeye itti, (o da) onu öldürdü bu yüzden hüsrana düşenlerden oldu

1.	fe tavvaat	: bunun üzerine tav etti, kandırdı, ikna etti
2.	lehu	: onu
3.	nefsu-hu	: onun nefsi
4.	katle ahî-hi	: kardeşini öldürmeye
5.	fe katele-hu	: böylece onu öldürdü
6.	fe asbaha	: sonra oldu
7.	min el hâsirîne	: hüsran uğrayanlardan, kendine yazık edenlerden

٣١

فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِى الْاَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارى سَوْاَةَ اَخيهِ قَالَ يَا وَيْلَتىاَعَجَزْتُ اَنْ اَكُونَ مِثْلَ هذَا الْغُرَابِ فَاُوَارِىَ سَوْاَةَ اَخى فَاَصْبَحَ مِنَ النَّادِمينَ

(31) fe beasellahü ğurabey yebhasü fil erdi li yüriyehu keyfe yüvari sev’ete ehiyh kale ya veyleta eaceztü en ekune misle hazel ğurabi fe üvariye sev’ete ehiy fe esbaha minen nadimin

hemen Allah bir karga gönderdi yeri eşiyordu ona gösteriyordu nasıl gömeceğini kardeşinin cesedini dedi yazıklar olsun bana aciz mi kaldım? şu karga gibi olup ta kardeşimin cesedini saklayamadım artık pişmanlığa düşenlerden olmuştu

1.	fe bease allâhu	: sonra Allâh (c.c.) gönderdi
2.	gurâben	: bir karga
3.	yebhasu fî el ardı	: yeri eşeleyen
4.	li yuriye-hu	: ona göstermek için
5.	keyfe yuvârî	: nasıl örtecek, gömecek
6.	sev’ete ahî-hi	: kardeşinin cesedi
7.	kâle yâ veyletâ	: yazıklar olsun bana dedi
8.	e aceztu en ekûne	: … olmaktan, aciz mi oldum
9.	misle hâzâ el gurâbi	: bu karga gibi
10.	fe uvâriye	: böylece örtmem, gömmem (benim gömmem)
11.	sev’ete ahî	: kardeşimin cesedi
12.	fe asbaha	: sonra oldu
13.	min en nâdimîne	: pişman olanlardan

Sayfa:112

٣٢

مِنْ اَجْلِ ذلِكَ كَتَبْنَا عَلى بَنى اِسْرَاءلَ اَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ اَوْ فَسَادٍ فِى الْاَرْضِ فَكَاَنَّمَاقَتَلَ النَّاسَ جَميعًا وَمَنْ اَحْيَاهَا فَكَاَنَّمَا اَحْيَا النَّاسَ جَميعًا وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اِنَّ كَثيرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِكَ فِى الْاَرْضِ لَمُسْرِفُونَ

(32) min ecli zalike ketebna ala beni israile ennehu men katele nefsem bi ğayri nefsin ev fesadin fil erdi fe keennema katelen nase cemia ve men ahyaha fe keennema ahyan nase cemia ve le kad caethüm rusülüna bil beyyinati sümme inne kesiram minhüm ba’de zalike fil erdi le müsrifun

bu sebepten (dolayı) israil oğullarına (kitapta hüküm) yazdık şüphesiz o kimse bir kimseyi öldürürse o kimseyi (öldürme hakkına sahip) değilse veya yeryüzüne fesat çıkarmak (maksadı ile) sanki bütün insanları öldürmüş gibi olur kim de bir kişinin yaşamasına (sebep olursa) sanki hayatını kurtarmış gibi olur bütün insanların gerçekten onlara geldiler resullerimiz mucizelerle sonra onlardan çoğu bu olaydan sonra yeryüzünde israf ediciler oldular

1.	min ecli zâlike	: bundan dolayı
2.	ketebnâ	: yazdık
3.	alâ benî isrâîle	: İsrailoğulları’na
4.	ennehu men	: kim … olduğu
5.	katele nefsen	: bir kişiyi öldürdü
6.	bi gayri nefsin	: bir kişi karşılığı olmaksızın
7.	ev fesâdin fi el ardı	: veya yeryüzünde fesad
8.	fe keennemâ	: artık … gibidir
9.	katele en nâse	: insanları öldürdü
10.	cemîan	: topluca, bütün hepsini
11.	ve men ahyâ-hâ	: ve kim onu yaşatırsa
12.	fe keennemâ	: artık … gibidir
13.	ahyâ en nâse	: insanları yaşattı
14.	cemîan	: topluca, bütün hepsini
15.	ve lekad câet-hum	: ve andolsun ki onlara geldi
16.	rusulu-nâ	: resullerimiz
17.	bi el beyyinâti	: açık, apaçık deliller ile
18.	summe	: sonra
19.	inne kesîran	: hiç şüphesiz çoğu
20.	min-hum	: onlardan, onların
21.	ba’de zâlike	: bundan sonra
22.	fî el ardı	: yeryüzünde
23.	le	: gerçekten
24.	musrifûne	: müsrifler

٣٣

اِنَّمَا جَزؤُا الَّذينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِى الْاَرْضِ فَسَادًا اَنْ يُقَتَّلُوا اَوْ يُصَلَّبُوا اَوْتُقَطَّعَ اَيْديهِمْ وَاَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ اَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْاَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فِى الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِى الْاخِرَةِ عَذَابٌ عَظيمٌ

(33) innema cezaüllezine yüharibunellahe ve rasulehu ve yes’avne fil erdi fesaden ey yükattelu ev yüsallebu ev tükattaa eydihim ve ercülühüm min hilafin ev yünfev minel ard zalike lehüm hizyün fid dünya ve lehüm fil ahirati azabün aziym

ancak o kimselerin cezası Allah ve resulüne (karşı) harp edenlerin yeryüzünde fesat çıkarmak (için) çalışanların (cezası) öldürülmeleri yahut asılmaları yahut kesilmeleri ellerinin ve ayaklarının çapraz olarak veya o yerden sürgün edilmeleridir bu ceza onlara dünyada bir aşağılanmadır ahirette onlara çok büyük azap vardır

1.	innemâ	: ancak
2.	cezâû	: ceza
3.	ellezîne yuhâribûne	: o harp edenler, savaşanlar
4.	allâhe ve resûle-hu	: Allâh (cc.) ve O’nun Resulu ile
5.	ve yes’avne fî el ardı	: ve yeryuzunde çalışırlar
6.	fesâden	: fesad – bozgun
7.	en yukattelû	: öldürülmeleri
8.	ev yusallebû	: veya asılmaları
9.	ev tukattaa eydî-him	: veya ellerinin kesilmesi
10.	ve erculu-hum	: ve ayaklarının
11.	min hılâfin	: çaprazdan
12.	ev yunfev	: veya sürülmeleri
13.	min el ardı	: o yerden
14.	zâlike lehum	: bu onların
15.	hızyun fî ed dunyâ	: dünyada bir rezillik
16.	ve lehum fî el âhırati	: ve onlar için âhirette vardır
17.	azâbun azîmun	: büyük azap

٣٤

اِلَّاالَّذينَ تَابُوا مِنْ قَبْلِ اَنْ تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُوا اَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ

(34) illellezine tabu min kabli en takdiru aleyhim fa’lemu ennellahe ğafurur rahiym

ancak tövbe edenler (hariç) siz onların üzerine takdir olmadan önce bilmiş olun ki şüphesiz Allah bağışlayıcı, merhametlidir

1.	illâ ellezîne tâbû	: tövbe edenler hariç
2.	min kabli en takdirû	: ele geçirmenizden önce
3.	aleyhim	: onları
4.	fa’lemû (fe ı’lemû)	: artık biliniz
5.	enne Allâhe	: Allâh (c.c.)’ın … olduğunu
6.	gafûrun	: mağfiret eden, günahları sevaba çeviren
7.	rahîmun	: rahmet eden, rahmet nurunu gönderen

٣٥

يَااَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَابْتَغُوااِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَجَاهِدُوا فى سَبيلِه لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

(35) ya eyyühellezine amenüt tekullahe vebteğu ileyhil vesilete ve cahidu fi sebilihi lealleküm tüflihun

ey iman edenler Allah’tan sakının o’na (yaklaşmaya) vesile arayın ve cihat edin o’nun yolunda umulur ki felaha eresiniz

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	ittekû Allâhe	: Allâh’a (c.c.) karşı takvâ sahibi olun
4.	ve ibtegû	: ve isteyin!
5.	ileyhi el vesîlete	: O’na ulaştıracak vesileyi
6.	ve câhidû fî sebîli hi	: ve O’nun yolunda cihad edin
7.	lealle-kum	: umulur ki böylece siz
8.	tuflihûne	: felâha, kurtuluşa erersiniz

٣٦

اِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا لَوْ اَنَّ لَهُمْ مَا فِى الْاَرْضِ جَميعًاوَمِثْلَهُمَعَهُ لِيَفْتَدُوا بِه مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيمَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ اَليمٌ

(36) innellezine keferu lev enne lehüm ma fil erdi cemiav ve mislehu meahu li yeftedu bihi min azabi yevmil kıyameti ma tükubbile minhüm ve lehüm azabün elim

şüphesiz o küfredenler yeryüzündekilerin hepsi (bir) o kadarı da onların olsa bunları fidye olarak verseler kıyamet gününün azabından (kurtulmak için) kendilerinden kabul olunmaz onlar için elim bir azap (vardır)

1.	inne	: muhakkak ki
2.	ellezîne keferû	: kâfir olan kimseler
3.	lev enne lehum	: eğer onların olsa
4.	mâ fî el ardı cemîan	: yeryüzünde bulunanların hepsi
5.	ve misle-hu mea-hu	: ve onunla birlikte bir misli daha
6.	li yeftedû bi-hi	: onu fidye vermek, feda etmek için
7.	min azâbi	: azabdan
8.	yevmi el kıyâmeti	: kıyamet günü
9.	mâ tukubbile	: kabul olunmaz
10.	min-hum	: onlardan
11.	ve lehum	: ve onlar için vardır
12.	azâbun elîmun	: acı azap

Sayfa:113

٣٧

يُريدُونَ اَنْ يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِوَمَا هُمْ بِخَارِجينَ مِنْهَا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقيمٌ

(37) yüridune ey yahrucu minen nari ve ma hüm bi haricine minha ve lehüm azabüm mukım

onlar isterler ateşten çıkarılmalarını ama ondan çıkıcı değillerdir onlar için sürekli kalacakları bir azap (vardır)

1.	yurîdûne	: isterler
2.	en yahrucû	: çıkmak
3.	min en nâri	: ateşten
4.	ve mâ hum	: ve onlar değiller
5.	bi hâricîne min-hâ	: oradan çıkacak
6.	ve lehum	: ve onlar için vardır
7.	azâbun mukîmun	: daimi azap, ikâme edilen bir azap

٣٨

وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا اَيْدِيَهُمَا جَزَاءًبِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللّهِ وَاللّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ

(38) ves sariku ves sarikatü faktau eydiyehüma cezaem bima keseba nekalem minellah vallahü azizün hakim

erkek hırsızın kadın hırsızın ceza olarak ellerini kesiniz yaptıklarına karşı Allah’tan bir azap olmak (üzere) Allah güçlüdür, hikmet sahibidir

1.	ve es sâriku	: ve hırsız (erkek)
2.	ve es sârikatu	: ve hırsız (kadın)
3.	fe iktaû	: o halde, …olmak üzere kesin
4.	eydiye humâ	: ikisinin ellerini
5.	cezâen	: ceza, karşılık, bedel olarak
6.	bimâ kesebâ	: kazandıklarından, yaptıklarından dolayı
7.	nekâlen	: ibret verici, korkunç bir ceza olarak
8.	min Allâhi	: Allâh’tan (c.c.)
9.	ve allâhu	: ve Allâh (c.c.)
10.	azîzun	: azîz, üstün, yüce
11.	hakîmun	: hüküm ve hikmet sahibi

٣٩

فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِه وَاَصْلَحَفَاِنَّ اللّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ اِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ

(39) fe men tabe mim ba’di zulmihi ve asleha fe innellahe yetubü aleyh innellahe ğafurur rahiym

kim ki tövbe eder yaptığı zulümden sonra halini düzeltirse şüphesiz Allah onun tövbesini kabul eder muhakkak Allah bağışlayıcı, merhametlidir

1.	fe men tâbe	: artık kim tövbe ederse (kişinin mürşid önünde tövbesi)
2.	min ba’di zulmi-hi	: yaptığı zulumden, haksızlıktan sonra
3.	ve aslaha	: ve ıslah oldu, düzeldi
4.	fe inne allâhe	: o taktirde muhakkak ki Allâh (c.c.)
5.	yetûbu aleyhi	: onun tövbesini kabul eder
6.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (cc.)
7.	gafûrun	: mağfiret eden, günahları sevaba çeviren
8.	rahîmun	: rahmet eden, rahmet nurunu gönderen

٤٠

اَلَمْ تَعْلَمْ اَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّموَاتِوَالْاَرْضِ يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللّهُ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ

(40) e lem ta’lem ennellahe lehu mülküs semavati vel erdi yüazzibü mey yeşaü ve yağfiru li mey yeşa’ vallahü ala külli şey’in kadir

bilmez misiniz? o mülk Allah’ındır göklerin ve yerin dilediğine azap eder dilediğini bağışlar Allah her şeye kadirdir

1.	e lem ta’lem	: biimiyor musun?
2.	enne Allâhe	: Allâh (c.c.)’ın …olduğunu
3.	lehu mulku	: mülk, idare, O’nun
4.	es semâvâti	: semâlar, gökler
5.	ve el ardı	: ve arz, yeryüzü, yer
6.	yuazzibu	: azap eder
7.	men yeşâu	: dilediği kişi, dilediği
8.	ve yagfiru	: ve mağfiret eder (günahları sevaba çevirir)
9.	li men yeşâu	: dilediği kişiyi, dilediğini
10.	ve Allâhu	: ve Allâh (c.c.)
11.	alâ kulli şey’in	: her şeye
12.	kadîrun	: kâdir, kudret sahibi

٤١

يَا اَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذينَ يُسَارِعُونَ فِى الْكُفْرِ مِنَ الَّذينَ قَالُوا امَنَّا بِاَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ اخَرينَ لَمْ يَاْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِه يَقُولُونَ اِنْ اُوتيتُمْهذَا فَخُذُوهُ وَاِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيًا اُولءِكَ الَّذينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ اَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِى الدُّنْيَا خِزْىٌ وَلَهُمْ فِى الْاخِرَةِ عَذَابٌ عَظيمٌ

(41) ya eyyüher rasulü la yahzünkellezine yüsariune fil küfri minellezine kalu amenna bi efvahihim ve lem tü’min kulubühüm ve minellezine hadu semmaune lil kezibi semmaune li kavmin aharine lem ye’tuk yüharrifunel kelime mim ba’di mevadııh yekulune in utitüm haza fe huzuhü ve il lem tü’tevhü fahzeru ve mey yüridillahü fitnetehu fe len temlike lehu minellahi şey’a ülaikellezine lem yüridillahü ey yütahhira kulubehüm lehüm fid dünya hizyüv ve lehüm fil ahirati azabün aziym

ey resul! o kimseler seni mahzun etmesin küfürde yarış eden onlar ki derler ağızları ile “inandık” kalpleri ile inanmadıkları (halde) yahudiler ki yalan söyleyeni dinlerler başka bir kavmi de dinlerler sana (inanıp) gelmeden kitaptaki (hak) kelimeleri sonradan tahrif ederek yerlerinden (oynatırlar) derler eğer hüküm verilirse (lehinize) onu tutun eğer lehinize verilmezse sakının Allah kimin fitneye düşmesini isterse sen asla çevirmeye malik değilsin Allah’tan (gelecek) bir hükme işte bunlar o kimseler ki Allah istememiştir onların kalplerini temizlemek onlar için dünyada bir aşağılanma ahirette (de) onlar için büyük bir azap (vardır)

1.	yâ eyyuhâ er resûlu	: ey Resul
2.	lâ yahzun-ke	: seni üzmesin (mahzun etmesin)
3.	ellezîne yusâriûne	: yarışan kimseler, yarışanlar
4.	fî el kufri	: inkarda, küfürde
5.	min ellezîne	: o kimselerden, onlardan
6.	kâlû âmennâ	: iman ettik, âmenû olduk (Allâh’a teslim olmayı diledik) dediler
7.	bi efvâhi-him	: ağızları ile
8.	ve lem tu’min	: ve îmân etmedi
9.	kulûbu-hum	: onların kalpleri
10.	ve min ellezîne	: ve o kimselerden, onlardan, ..olanlardan
11.	hâdû	: yahudiler
12.	semmâûne	: kulak verenler, çok iyi dinleyenler
13.	li el kezibi	: yalan için
14.	semmâûne	: kulak verenler, çok iyi dinleyenler
15.	li kavmin âharîne	: diğer kavime, başka bir kavime
16.	lem ye’tu-ke	: sana gelmez
17.	yuharrifûne	: tahrif ediyorlar, değiştiriyorlar
18.	el kelime	: kelime
19.	min ba’di	: sonradan
20.	mevâdıı-hi	: onun yeri
21.	yekûlûne	: diyorlar
22.	in ûtîtum hâzâ	: eğer size bu verilirse
23.	fe huzû-hu	: o zaman, o taktirde onu alın
24.	ve in lem tu’tev-hu	: ve eğer o verilmezse
25.	fahzerû (fe ıhzerû)	: o zaman, o taktirde kaçının, sakının
26.	ve men yuridi	: ve kimi isterse
27.	Allâhu	: Allâh (c.c.)
28.	fitnete-hu	: onun fitneye düşmesi
29.	fe len temlike lehu	: artık sen onun için asla birşeye mani olmaya malik (sahip) değilsin, mani olacak (olabilecek) değilsin
30.	min allâhi şey’en	: Allâh (c.c.)’tan birşey
31.	ulâike ellezîne	: işte o kimseler
32.	lem yuridi Allâhu	: Allâh (c.c.) dilemedi
33.	en yutahhire	: temizlemeyi
34.	kulûbe-hum	: onların kalpleri
35.	lehum fî ed dunyâ	: onlar için dünyada vardır
36.	hızyun	: rezillik
37.	ve lehum fî el âhıreti	: ve onlara ahirette vardır
38.	azâbun azîmun	: büyük azap

Sayfa:114

٤٢

سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ اَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَاِنْ جَاؤُكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ اَوْ اَعْرِضْ عَنْهُمْ وَاِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيًا وَاِنْ حَكَمْتَفَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ

(42) semmaune lil kezibi ekkalune lis suht fe in cauke fahküm beynehüm ev a’rid anhüm ve in tu’rid anhüm fe ley yedurruke şey’a ve in hakemte fahküm beynehüm bil kist innellahe yühibbül muksitın

yalanı dinleyenler haramı, rüşveti yiyenler eğer sana gelirlerse ister aralarında hükmet ister kendilerinden yüz çevir eğer onlardan yüz çevirirsen sana asla bir zarar veremezler eğer hüküm verirsen aralarında adaletle hüküm ver Allah adalet sahiplerini sever

1.	semmâûne	: kulak verenler, çok iyi dinleyenler
2.	li el kezibi	: yalanı
3.	ekkâlûne li es suhti	: haramı çok yiyenler
4.	fe	: bundan sonra, sonra
5.	in câu-ke	: eğer sana gelirlerse
6.	fahkum (fe uhkum)	: o taktirde hükmet, hüküm ver
7.	beyne-hum	: onların aralarında
8.	ev a’rıd an-hum	: veya onlardan yüz çevir
9.	ve in tu’rıd an-hum	: ve eğer onlardan yüz çevirirsen
10.	fe len yadurrû-ke	: artık onlar sana asla zarar veremezler
11.	şey’en	: birşey
12.	ve in hakemte	: ve eğer hükmedersen
13.	fahkum (fe uhkum)	: o taktirde hükmet,hüküm ver
14.	beyne-hum bi el kısti	: aralarında adalet ile
15.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (c.c.)
16.	yuhıbbu	: sever
17.	el muksıtîne	: muksıtîn olanlar, âdil, adâletli olanlar

٤٣

وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِنْدَهُمُ التَّوْريةُ فيهَا حُكْمُ اللّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَمَا اُولءِكَ بِالْمُؤْمِنينَ

(43) ve keyfe yühakkimuneke ve indehümüt tevratü fiha hukmüllahi sümme yetevellevne mim ba’di zalik ve ma ülaike bil mü’minin

seni nasıl hakem yaparlar tevrat yanlarındayken onun içinde Allah’ın hükmü (olan) sonra dönüyorlar? bunun arkasında (ne diye) işte bunlar mü’min değillerdir

1.	ve keyfe	: ve nasıl
2.	yuhakkimûne-ke	: sana hüküm verdiriyorlar (seni hakem yapıyorlar)
3.	ve inde-hum(u)	: ve onların yanında var
4.	et tevrâtu	: Tevrat
5.	fî hâ hukmu Allâhi	: içinde Allâh’ın (c.c.) hükümleri var
6.	summe yetevellevne	: sonra dönüyorlar
7.	min ba’di zâlike	: bundan sonra
8.	ve mâ ulâike	: ve işte onlar değildir
9.	bi el mu’minîne	: mü’minler

٤٤

اِنَّا اَنْزَلْنَا التَّوْريةَ فيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذينَ اَسْلَمُوا لِلَّذينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْاَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِايَاتى ثَمَنًا قَليلًا وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا اَنْزَلَ اللّهُ فَاُولءِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ

(44) inna enzelnet tevrate fiha hüdev ve nur yahkümü bihen nebiyyunellezine eslemu lillezine hadu ver rabbaniyyune vel ahbaru bimestuhfizu min kitabillahi ve kanu aleyhi şüheda’ fe la tahşevün nase vahşevni ve la teşteru bi ayati semenen kalila ve mel lem yahküm bi ma enzelellahü fe ülaike hümül kafirun

şüphesiz tevrat’ı biz indirdik onda bir hidayet, onda bir nur (vardır) onunla hüküm ederlerdi (Allah’a) teslim olmuş nebiler yahudilere ve ruhbanlara ve fakih alimlere korumaya memur olmaları Allah’ın kitabını (hüküm) ederlerdi kitabın üzerine şahit bulunmaları artık insanlardan korkmayın benden korkun satmayın benim ayetlerimi birkaç paraya kim hükmetmezse Allah’ın indirdiği ile işte onlar kâfirlerin ta kendileridir

1.	innâ enzelnâ	: muhakkak ki biz indirdik
2.	et tevrâte	: Tevratı
3.	fî- hâ huden ve nûrun	: içinde hidayet ve nur vardır
4.	yahkumu	: hükmeder
5.	bi-hâ en nebiyyûne	: Peygamber’ler (a.s.) onunla
6.	ellezîne eslemû	: teslim olmuş olanlar
7.	li ellezîne	: o kimseler için, onlar için, onlara
8.	hâdû	: yahudiler
9.	ve er rabbâniyyûne	: ve Rabbaniler, kendilerini Rabblerine adamış olanlar
10.	ve el ahbâru	: zahidler, yahudi âlimler, hahamlar
11.	bi mâ istuhfizû	: muhafaza etmeleri istenen şey ile
12.	min kitâbi allâhi	: Allâh’ın (c.c.) Kitabından
13.	ve kânû aleyhi	: ve onun üzerine oldular
14.	şuhedâe	: şahidler
15.	fe lâ tahşevû	: artık korkmayın
16.	en nâse	: insanlar
17.	vahşevni (ve ıhşev-ni)	: ve benden korkun
18.	ve lâ teşterû	: ve satmayın
19.	bi âyâtî	: âyetlerimi
20.	semenen kalîlen	: az bir pahaya, değere
21.	ve men	: ve kim
22.	lem yahkum	: hükmetmez
23.	bi mâ enzele allâhu	: Allâh’ın (c.c.) indirdiği ile
24.	fe ulâike hum(u)	: o taktirde, işte onlar, onlar
25.	el kâfirûne	: kâfirler

٤٥

وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فيهَا اَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْاَنْفَ بِالْاَنْفِ وَالْاُذُنَ بِالْاُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّوَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِه فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا اَنْزَلَ اللّهُ فَاُولءِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

(45) ve ketebna aleyhim fiha ennen nefse bin nefsi vel ayne bil ayni vel enfe bil enfi vel üzüne bil üzüni ves sinne bis sinni vel cüruha kisas fe men tesaddeka bihi fe hüve keffaratül leh ve mel lem yahküm bima enzelellahü fe ülaike hümüz zalimun

(şöyle) yazdık kitapta (hüküm olarak) onlara cana karşılık can göze karşılık göz buruna karşılık burun kulağa karşılık kulak dişe karşılık diş yaralar (birbirine) kısastır ama kim hakkını sadaka olarak (bağışlarsa) o kendisi için kefaret (olur) kim hükmetmezse Allah’ın indirdiği ile işte onlar zalimlerin ta kendileridir

1.	ve ketebnâ aleyhim	: ve onların üzerine yazdık, farz kıldık
2.	fî hâ	: onun içinde
3.	enne	: … olduğunu
4.	en nefse bi en nefsi	: cana can ile
5.	ve el ayne bi el ayni	: ve göze göz ile
6.	ve el enfe bi el enfi	: ve buruna burun ile
7.	ve el uzune bi el uzuni	: ve kulağa kulak ile
8.	ve es sinne bi es sinni	: ve dişe diş ile
9.	ve el curûha	: ve yaralara, yaralanmaya
10.	kısâsun	: kısas, aynısıyla ödeşme
11.	fe men	: artık kim
12.	tesaddaka bi-hi	: onu sadaka olarak bağışlar
13.	fe huve	: artık o
14.	keffâratun lehu	: kendisi için bir kefâret olur (günahlara kefâret)
15.	ve men lem yahkum	: ve kim hükmetmezse
16.	bi mâ enzele allâhu	: Allâh’ın (cc.) indirdiği şey ile
17.	fe ulâike	: o taktirde işte onlar
18.	hum(u)	: onlar
19.	ez zâlimûne	: zâlimler

Sayfa:115

٤٦

وَقَفَّيْنَا عَلى اثَارِهِمْ بِعيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَابَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْريةِ وَاتَيْنَاهُالْاِنْجيلَ فيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْريةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقينَ

(46) ve kaffeyna ala asarihim bi iysebni meryeme müsaddikal limabeyne yedeyhi minet tevrati ve ateynahül incile fihi hüdev ve nuruv ve müsaddikal lima beyne yedeyhi minet tevrati ve hüdev ve mev’ızatel lil müttekın

arkalarından gönderdik o (peygamberlerin) izleri üzerine, meryem oğlu isa’yı tasdik edici (olarak) kendinden önceki tevrat’ı ona incil’i verdik onda bir hidayet, onda bir nur (vardır) tasdik edici kendinden önce (gönderilen) tevrat’ı bir vaiz ve irşat olmak (üzere) takva sahipleri için

1.	ve kaffeynâ	: ve gönderdik
2.	alâ âsâri-him	: onların izleri üzerine, aynı esaslarla
3.	bi îsâ ibni meryeme	: Hz. Meryem’in oğlu İsa’yı (a.s.)
4.	musaddıkan	: tasdik edici olarak, doğrulayıcı olarak
5.	limâ beyne yedeyhi	: elleri arasındakini, ellerindekini, yanlarındakini
6.	min et tevrâti	: Tevrat’tan
7.	ve âteynâ-hu el incîle	: ve ona İncil’i verdik
8.	fî hi huden ve nûrun	: onun içinde bir hidayet ve bir nur vardır
9.	ve musaddıkan	: ve tasdik edici olarak, doğrulayıcı olarak
10.	limâ beyne yedeyhi	: elleri arasındakini, ellerindekini, yanlarındakini
11.	min et tevrâti	: Tevrat’tan
12.	ve huden	: ve bir hidayet, hidayete erdiren, hidayete erdirici olan
13.	ve mev’ızeten	: ve vaaz edici olan, öğüt verici olan
14.	li el muttekîne	: takva sahipleri için, takva sahiplerine

٤٧

وَلْيَحْكُمْ اَهْلُ الْاِنْجيلِ بِمَا اَنْزَلَ اللّهُ فيهِ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا اَنَزَلَ اللّهُ فَاُولءِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

(47) vel yahküm ehlül incili bima enzelellahü fih ve mel lem yahküm bima enzelellahü fe ülaike hümül fasikun

incil ehli(de) hükmetsin Allah’ın onda indirdiği ahkam ile kim hüküm etmezse Allah’ın indirdiği ile işte onlar fasıkların ta kendileridir

1.	ve li yahkum	: ve hükmetsinler!
2.	ehlu el incîli	: İncil sahipleri
3.	bi mâ enzele	: indirdiği şey ile
4.	allâhu	: Allâh (c.c.)
5.	fî hi	: onun içinde, onda
6.	ve men lem yahkum	: ve kim hükmetmezse
7.	bi mâ enzele allâhu	: Allâh’ın (c.c.) indirdiği ile
8.	fe ulâike	: o taktirde işte onlar
9.	hum(u)	: onlar
10.	el fâsıkûne	: fâsıklar

٤٨

وَاَنْزَلْنَا اِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًالِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا اَنْزَلَ اللّهُ وَلَا تَتَّبِعْ اَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَاللّهُلَجَعَلَكُمْ اُمَّةً وَاحِدَةً وَلكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فى مَااتيكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ اِلَى اللّهِ مَرْجِعُكُمْ جَميعًا فَيُنَبِّءُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فيهِ تَخْتَلِفُونَ

(48) ve enzelna ileykel kitabe bil hakki müsaddikal lima beyne yedeyhi minel kitabi ve müheyminen aleyhi fahküm beynehüm bima enzelellahü ve la tettebi’ ehvaehüm amma caeke minel hakkı li küllin cealna minküm şir’atev ve minhaca ve lev şaellahü le cealeküm ümmetev vahidetev ve lakil li yeblüveküm fi ma ataküm festebikul hayrat ilellahi merciuküm cemian fe yünebbiüküm bi ma küntüm fihi tahtelifun

sana indirdik bu kitabı hak olarak tasdikçi kendinden önceki kitapları onların üzerine koruyup gözetleyici o halde, onların aralarında hükmet Allah’ın indirdiği ile onların hevalarına tâbi olma sana gelen bu haktan (sonra) (tayin) ettik sizden her biriniz için bir şeriat ve yol Allah dileseydi sizi tek bir ümmet yapardı lâkin sizi imtihan etmek için (böyle yaptı) size verdiği şeylerle o halde siz hayır (için) yarışın Allah’adır dönüşünüz toptan size haber verecektir ihtilaf ettiğiniz şeyleri

1.	ve enzelnâ ileyke	: ve sana indirdik
2.	el kitâbe bi el hakkı	: kitabı hak ile
3.	musaddıkan	: tasdik edici olarak, doğrulayıcı olarak
4.	limâ beyne yedeyhi	: onların elleri arasındakini, ellerindekini
5.	min el kitâbi	: kitaptan
6.	ve muheyminen	: ve koruyucu olarak
7.	aleyhi	: onu, onun üzerine
8.	fahkum (fe uhkum) beyne-hum	: artık onların arasında hükmet
9.	bimâ enzele allâhu	: Allah’ın (c.c.) indirdiği şey ile
10.	ve lâ tettebi’	: ve tâbi olma, uyma
11.	ehvâe-hum	: onların hevesleri, hevaları, nefslerinin istekleri
12.	ammâ (an mâ) câe-ke	: sana gelenden
13.	min el hakkı	: Hakk’tan
14.	li kullin cealnâ	: hepiniz için kıldık, yaptık
15.	min-kum	: sizden
16.	şir’aten	: şeriat
17.	ve minhâcen	: ve açık bir yol, belli bir yol
18.	ve lev şâe allâhu	: ve şayet Allâh (cc.) dileseydi
19.	le ceale-kum	: elbette sizi kılardı, yapardı
20.	ummeten vâhıdeten	: tek bir ümmet
21.	ve lâkin	: ve lakin, fakat, ancak, öyle ki
22.	li yebluve-kum	: sizi sınamak için
23.	fî mâ âtâ-kum	: size verdiği şeyler hakkında (ile)
24.	fe istebikû el hayrâti	: o halde hayırlarda yarışın!
25.	ilâ allâhi	: Allâh (cc.)’a
26.	merciu-kum	: sizin merciiniz, dönüşünüz
27.	cemîan	: topluca, hep birlikte (hepinizin)
28.	fe yunebbiu-kum	: o zaman size haber verecek
29.	bi-mâ kuntum	: sizin olduğunuz şeyler
30.	fî-hi	: onun içinde, o konuda, hakkında
31.	tahtelifûne	: ihtilâfa (ayrılığa) düşersiniz

٤٩

وَاَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا اَنْزَلَ اللّهُ وَلَا تَتَّبِعْ اَهْوَاءَ هُمْ وَاحْذَرْهُمْ اَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِمَا اَنْزَلَ اللّهُ اِلَيْكَ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ اَنَّمَا يُريدُ اللّهُ اَنْ يُصيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَاِنَّ كَثيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ

(49) ve enihküm beynehüm bi ma enzelellahü ve la tettebi’ ehvaehüm vahzerhüm ey yeftinuke amba’di ma enzele llahü ileyk fe in tevellev fa’lem ennema yüridüllahü ey yüsiybehüm bi ba’di zünubihim ve inne kesiram minen nasi le fasikun

Onların aralarında hükmet Allah’ın indirdiği ile onların arzularına tâbi olma onlardan sakın ki seni fitneye düşürmesinler. İndirdiği hükümlerin bir kısmı ile Allah’ın. Sana yine yüz çevirirlerse bil ki, Allah istiyordur başlarına bir bela getirmek onların bazı günahları sebebi ile şüphesiz çoğu insanların fasıktır

1.	ve en ihkum	: ve hükmetmek (hükmet)
2.	beyne-hum	: onların aralarında
3.	bi mâ enzele allâhu	: Allâh’ın (c.c.) indirdiği ile
4.	ve lâ tettebi’	: ve tâbi olma, uyma!
5.	ehvâe-hum	: onların hevâları, hevesleri, nefislerinin istekleri
6.	ve ıhzer-hum	: ve onlardan sakın
7.	en yeftinû-ke	: seni fitneye düşürmeleri
8.	an ba’dı	: bazısından, bir kısmından
9.	mâ enzele allâhu ileyke	: Allâh’ın (cc.) sana indirdiği şey
10.	fe in tevellev	: bundan sonra eğer yüz çevirirlerse
11.	fa’lem (fe ı’lem)	: o taktirde bil ki
12.	ennemâ	: artık, ama, zaten
13.	yurîdu allâhu	: Allâh (c.c.) diliyor, istiyor
14.	en yusîbe-hum	: onlara isabet ettirmek (musibete uğratmak)
15.	bi ba’dı	: bazısıyla, bazısı sebebiyle
16.	zunûbi-him	: onların günahları
17.	ve inne kesîran	: ve muhakkak ki çoğu
18.	min en nâsi	: insanlardan
19.	le fâsıkûne	: elbette, gerçekten fâsıklar

٥٠

اَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْاَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ

(50) e fe hukmel cahiliyyeti yebğun ve men ahsenü minellahi hukmel li kavmiy yukinun

onlar cehalet devrinin hükmünü istiyorlar Allah’tan daha güzel hüküm veren kim olabilir? inanan bir kavim için

1.	e	: mı?
2.	fe	: o halde, hâlâ
3.	hukme	: hüküm
4.	el câhiliyyeti	: cahiliyet devri
5.	yebgûne	: istiyorlar
6.	ve men ahsenu	: ve kim en güzel, daha güzel
7.	min allâhi	: Allâh (cc.)’dan
8.	hukmen	: hüküm
9.	li kavmin yûkınûne	: yakîn sahibi olan (kesin inanan) bir kavim (toplum) iç

Sayfa:116

٥١

يَا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارى اَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْاَوْلِيَاءُ بَعْضٍوَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَاِنَّهُ مِنْهُمْ اِنَّ اللّهَ لَا يَهْدِىالْقَوْمَ الظَّالِمينَ

(51) ya eyyühellezine amenu la tettehizül yehude ven nesara evliya’ ba’duhüm evliyaü ba’d ve mey yetevellehüm minküm fe innehu minhüm innellahe la yehdil kavmez zalimin

ey iman edenler edinmeyin yahudi ve hristiyanları dostlar onlar birbirlerinin dostlarıdır sizden kim onları dost edinirse şüphesiz o da onlardandır Allah hidayete erdirmez zalim kavmi

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar (Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler)
3.	lâ tettehızû	: edinmeyin
4.	el yehûde	: yahudiler
5.	ve en nasârâ	: ve hristiyanlar
6.	evliyâe	: veliler, dostlar
7.	ba’du-hum	: onların bazısı
8.	evliyâu	: veliler, dostlar
9.	ba’dın (ba’du-hum…ba’dın)	: bazısı (birbirinin)
10.	ve men	: ve kim
11.	yetevelle-hum	: onlara dönerse
12.	min-kum	: sizden
13.	fe inne-hu	: artık o mutlaka
14.	min-hum	: onlardan
15.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (cc.)
16.	lâ yehdî	: hidayete erdirmez
17.	el kavme	: kavim, toplum
18.	ez zâlimîne	: zâlimler

٥٢

فَتَرَى الَّذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَفيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشى اَنْ تُصيبَنَا دَاءِرَةٌ فَعَسَىاللّهُ اَنْ يَاْتِىَ بِالْفَتْحِ اَوْ اَمْرٍ مِنْ عِنْدِه فَيُصْبِحُوا عَلى مَا اَسَرُّوافى اَنْفُسِهِمْ نَادِمينَ

(52) fe terallezine fi kulubihim meraduy yüsariune fihim yekulune nahşa en tüsiybena dairah fe asellahü ey ye’tiye bil fethi ev emrim min indihi fe yusbihu ala ma eserru fi enfüsihim nadimin

onları görürsün ki kalplerindeki marazı onların içinde koşup dururlar korkuyoruz derler belanın başımızda dönmesinden ama umulur ki Allah fetih getirir veya tarafından bir emir (getirir de) içlerinde gizledikleri şeye nadim olurlar

1.	fe	: işte, böylece
2.	terâ	: görürsün
3.	ellezîne	: o kimseler, onlar
4.	fî kulûbi-him	: kalplerinde vardır
5.	maradun	: hastalık
6.	yusâriûne	: koşuşurlar
7.	fî-him	: onların aralarında
8.	yekûlûne	: derler
9.	nahşâ	: biz korkuyoruz
10.	en tusîbe-nâ	: bize isabet etmesi
11.	dâiratun	: olayın dönmesi, zaferin hezimete, musibete dönmesi
12.	fe asâ allâhu	: oysa, umulur ki Allâh (cc.)
13.	en ye’tiye bi el fethi	: bir fethi, bir zaferi getirmesi
14.	ev emrin min indi-hi	: veya katından bir emr
15.	fe yusbihû	: o zaman, böylece olurlar
16.	alâ mâ eserrû	: gizledikleri şeye
17.	fî enfusi-him	: kendi içlerinde
18.	nâdimîne	: pişman olanlar

٥٣

وَيَقُولُ الَّذينَ امَنُوا اَهؤُلَاءِ الَّذينَ اَقْسَمُوا بِاللّهِ جَهْدَ اَيْمَانِهِمْ اِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ حَبِطَتْ اَعْمَالُهُمْ فَاَصْبَحُوا خَاسِرينَ

(53) ve yekulüllezine amenu ehaülaillezine aksemu billahi cehde eymanihim innehüm le meaküm habitat a’malühüm fe asbehu hasirin

iman edenlerde (şöyle) derler işte şunlar mı Allah’a kasem ederek tam güçleri ile yemin edenler? bunlar mı, sizinle beraberiz (diyenler) boşa gitti onların yaptıkları bütün amelleri zarara uğrayanlardan oldular

1.	ve yekûlu	: ve derler
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar (Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı yaşarken dileyenler)
3.	e hâulâi ellezîne	: bunlar o kimseler mi?, onlar bunlar mı?
4.	aksemû bi allâhi	: Allâh’a (cc.) yemin ettiler (kasem edenler)
5.	cehde eymâni-him	: yeminlerinde cehd ettiler var gücüyle yemin ettiler
6.	inne-hum	: muhakkak ki onlar, kendileri
7.	le mea-kum	: elbette, mutlaka sizinle beraber
8.	habitat a’mâlu-hum	: onların amelleri boşa gitti
9.	fe asbahû	: böylece oldular
10.	hâsirîne	: hüsrana uğrayanlar, hüsrana uğrayan kimseler

٥٤

يَا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دينِه فَسَوْفَ يَاْتِى اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ اَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنينَ اَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرينَ يُجَاهِدُونَفى سَبيلِ اللّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَاءِمٍ ذلِكَ فَضْلُ اللّهِ يُؤْتيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَليمٌ

(54) ya eyyühellezine amenu mey yertedde minküm an dinihi fe sevfe ye’tillahü bi kavmiy yühibbühüm ve yühibbunehu ezilletin alel mü’minine e izzetin alel kafirine yücahidune fi sebilillahi ve la yehafune levmete laim zalike fadlüllahi yü’tihi mey yeşa’ vallahü vasiun alim

ey iman edenler kim dönerse dininden Allah (öyle) bir kavim getirir ki (Allah) onları sever (onlar da) (Allah’ı) o’nu severler mü’minlere karşı nefislerini aşağı görürler kafirlere karşı da izzet, şeref sahibidirler Allah yolunda cihat ederler kınanmasından korkmazlar işte bu Allah’ın fazlıdır onu dilediğine verir Allah’ın ihsanı geniş, bilendir

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: âmenû olanlar (Allâh’a ulaşmayı yaşarken dileyenler)
3.	men yertedde	: kim geri dönerse
4.	min-kum	: sizden
5.	an dîni-hi	: dininden
6.	fe sevfe ye’tî allâhu	: o zaman Allâh (cc.) getirecek
7.	bi kavmin	: bir kavmi
8.	yuhıbbu-hum	: onları sever
9.	ve yuhıbbûne-hu	: ve onu severler
10.	ezilletin	: daha alçak gönüllü
11.	alâ el mu’minîne	: mü’minlere karşı
12.	eizzetin	: daha izzetli, vakarlı, şerefli
13.	alâ el kâfirîne	: kâfirlere
14.	yucâhidûne	: cihad ederler
15.	fî sebîli allâhi	: Allâh’ın (cc.) yolunda
16.	ve lâ yehâfûne	: ve korkmazlar
17.	levmete lâimin	: kınayanın kınaması
18.	zâlike fadlu allâhi	: işte bu Allâh’ın (cc.) fazlı
19.	yu’tîhi men yeşâu	: onu dilediğine verir
20.	ve allâhu	: ve Allâh (cc.)
21.	vâsîun	: ihsanı bol, fazlı ve lütfu geniş
22.	alîmun	: en iyi bilen

٥٥

اِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذينَ امَنُواالَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ

(55) innema veliyyükümüllahü ve rasulühu vellezine amenül lezine yükiymunes salate ve yü’tunez zekate ve hüm rakiun

sizin veliniz ancak Allah ve o’nun resulüdür o iman eden kimseler onlar ki namazı dosdoğru kılarlar zekatı verirler bir de rüku eden kimselerdir

1.	innemâ	: sadece, ancak
2.	veliyyu-kum(u)	: sizin veliniz, dostunuz
3.	allâhu ve resûlu-hu	: Allâh (cc.) ve O’nun Resulü
4.	ve ellezîne âmenû	: ve âmenû olan kimseler, Allâh’a ulaşmayı dileyenler
5.	ellezîne yukîmûne	: o kimseler ikame ederler
6.	es salâte	: namaz
7.	ve yu’tûne	: ve verirler
8.	ez zekâte	: zekat
9.	ve hum	: ve onlar
10.	râkıûne	: rüku edenler, Allâh’ın önünde saygıyla baş eğenler

٥٦

وَمَنْ يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذينَ امَنُوا فَاِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ

(56) ve mey yetevellellahe ve rasulehu vellezine amenu fe inne hizbellahi hümül ğalibun

kim Allah’ı dost edinirse ve o’nun resulünü ve iman edenleri şüphesiz Allah’ın hizbidir onlar galip gelecektir

1.	ve men yetevelle	: ve kim dönerse, ve dönen kimseler
2.	allâhe ve resûle-hu	: Allâh (cc.) ve O’nun Resulü
3.	ve ellezîne âmenû	: ve âmenû olan kimseler, Allâh’a ulaşmayı ve teslim olmayı dileyenler
4.	fe	: artık, işte
5.	inne	: muhakkak ki
6.	hızbe allâhi	: Allâh’ın (cc.) taraftarı
7.	hum(u) el gâlibûne	: onlar gâlip olanlardır

٥٧

يَا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَالَّذينَاُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ اَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللّهَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ

(57) ya eyyühellezine amenu la tettehizül lezinettehazu dineküm hüzüvev ve leibem minellezine utül kitabe min kabliküm vel küffara evliya’ vettekullahe in küntüm mü’minin

ey iman edenler (dostlar) edinmeyiniz dininizi oyun ve eğlence edinenleri sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve kafirleri dostlar (edinmeyin) Allah’tan sakının eğer mü’minlerseniz

1.	yâ eyyuhâ	: ey!
2.	ellezîne âmenû	: yaşarken Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler
3.	lâ tettehızû	: edinmeyin
4.	ellezîne ettehazû	: edinen kimseler
5.	dîne-kum	: dininizi
6.	huzuven ve leiben	: eğlence, alay ve oyun
7.	min ellezîne	: o kimselerden
8.	ûtû el kitâbe	: kitab verildiler
9.	min kabli-kum	: sizden önce
10.	ve el kuffâra	: ve kâfirler
11.	evliyâe	: veliler, dostlar
12.	ve ittekû allâhe	: ve Allâh’a karşı takva sahibi olun
13.	in kuntum	: eğer siz …iseniz
14.	mu’minîne	: mü’minler, îmân edenler

Sayfa:117

٥٨

وَاِذَا نَادَيْتُمْ اِلَى الصَّلوةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذلِكَ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ

(58) ve iza nadeytüm iles salatit tehazuha hüzüvev ve leiba zalike bi ennehüm kavmül la ya’kilun

namaza çağrıldıkları zaman, onu bir eğlence ve oyun yerine tutuyorlar bu onların akılları ermez bir kavim (olduklarındandır)

1.	ve izâ nâdeytum	: ve nida ettiğiniz, çağırdığınız zaman
2.	ilâ es salâti	: namaza
3.	ittehazû-hâ huzuven	: onu alay konusu edindiler
4.	ve leiben	: ve oyun
5.	zâlike	: bu
6.	bi enne-hum	: onların olmaları sebebiyle
7.	kavmun lâ ya’kılûne	: aklını kullanmayan, akıl etmeyen bir kavim

٥٩

قُلْ يَا اَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا اِلَّا اَنْ امَنَّابِاللّهِ وَمَا اُنْزِلَ اِلَيْنَا وَمَا اُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَاَنَّ اَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ

(59) kul ya ehlel kitabi hel tenkımune minna illa en amenna billahi ve ma ünzile ileyna ve ma ünzile min kablü ve enne ekseraküm fasikun

de ki ey ehli kitap bizden hoşlanmıyorsunuz Allah’a bizde iman ettik diye bize indirilene, ve önce indirilene şüphesiz sizin çoğunuz fasık kimselersiniz

1.	kul	: de, söyle
2.	yâ ehle el kitâbi	: ey Kitab ehli, kitab sahipleri
3.	hel	: mi?, mı?
4.	tenkımûne	: çekemiyorsunuz, beğenmiyorsunuz
5.	min-nâ	: bizden, bizi
6.	illâ	: ancak, sadece …’den başka
7.	en âmennâ	: âmenû olmamız (iman etmemiz)
8.	bi allâhi	: Allâh’a (cc.)
9.	ve mâ unzile ileynâ	: ve bize indirilen şeye
10.	ve mâ unzile	: ve indirilene
11.	min kablu	: önceden, daha önce
12.	ve enne	: ve muhakkak ki
13.	eksere-kum	: sizin çoğunuz
14.	fâsıkûne	: fâsıklar

٦٠

قُلْ هَلْ اُنَبِّءُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَمِنْهُمُ الْقِرَدَةَوَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ اُولءِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَاَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبيلِ

(60) kul hel ünebbiüküm bi şerrim min zalike mesubeten indellah mel leanehüllahü ve ğadibe aleyhi ve ceale minhümül kıradete vel hanazira ve abedet tağut ülaike şerrum mekanev ve edallü an sevais sebil

de ki size haber vereyim mi? bundan kötüsünü Allah’ın indinde ceza olarak o kimseler ki Allah onlara lanet etmiş o’nun gazabına uğramış yapmıştır onlardan maymunlar, domuzlar ve tağuta tapanlar işte bunlar mevkice daha kötü düz yoldan daha çok sapmışlardır

1.	kul	: de, söyle
2.	hel unebbiu-kum	: size haber vereyim mi
3.	bi şerrin min zâlike	: bundan daha kötüsünü
4.	mesûbeten	: kesinleşmiş bir ceza
5.	inde allâhi	: Allâh’ın (cc.) katında
6.	men leane-hu allâhu	: Allâh’ın (cc.) onu lanetlediği kimse
7.	ve gadıbe aleyhi	: ve ona gazap, öfke duydu
8.	ve ceale min-hum(u)	: ve onlardan kıldı, yaptı
9.	el kıradete	: maymunlar
10.	ve el hanâzîre	: ve domuzlar
11.	ve abede	: ve kul oldu (kul yaptı)
12.	et tâgûte	: tâgut (şeytan ve avânesi)
13.	ulâike	: işte onlar
14.	şerrun mekânen	: en şerli, en kötü olan mekan, yer
15.	ve edallu	: ve en çok sapanlar
16.	an	: …’den
17.	sevâi es sebîli	: sevvâ edilmiş (Allâh’a ulaştırmak üzere dizayn edilmiş) yol

٦١

وَاِذَا جَاؤُكُمْ قَالُوا امَنَّا وَقَدْ دَخَلُوابِالْكُفْرِوَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِه وَاللّهُ اَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ

(61) ve iza cauküm kalu amenna ve kad dehalu bil küfri ve hüm kad haracu bih vallahü a’lemü bi ma kanu yektümun

size geldikleri zaman iman ettik derler kesinlikle kâfir olarak girdiler kesinlikle aynı şekilde çıktılar Allah daha iyi bilir onların neleri gizlediklerini

1.	ve izâ câû-kum	: ve size geldikleri zaman
2.	kâlû âmennâ	: iman ettik dediler
3.	ve kad dehalû	: ve girmişlerdir.
4.	bi el kufri	: küfür ile
5.	ve hum	: ve onlar
6.	kad haracû bi-hi	: onunla çıkmışlardı
7.	ve allâhu a’lemu	: ve Allâh (cc.) daha iyi bilir, çok iyi bilir
8.	bimâ kânû	: oldukları şeyi
9.	yektumûne	: gizliyorlar

٦٢

وَتَرى كَثيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَفِىالْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاَكْلِهِمُ السُّحْتَلَبِءْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ

(62) ve tera kesiram minhüm yüsariune fil ismi vel udvani ve eklihimüs suht le bi’se ma kanu ya’melun

onların bir çoklarını görürsün yarış ederler günaha girmekte ve düşmanlık etmekte onlar rüşvet yerler yapmakta oldukları şey ne fenadır

1.	ve terâ kesîran	: ve çoğunu görürsün
2.	min-hum	: onlardan
3.	yusâriûne fî el ismi	: günahda yarışırlar
4.	ve el udvâni	: ve düşmanlık
5.	ve ekli-him(u) es suhte	: ve onların haram yemeleri
6.	lebi’se mâ kânû	: oldukları şey ne kötü
7.	ya’melûne	: yapıyorlar

٦٣

لَوْلَا يَنْهيهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْاَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْاِثْمَ وَاَكْلِهِمُ السُّحْتَلَبِءْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ

(63) lev la yenhahümür rabbaniyyune vel ahbaru an kavlihimül isme ve eklihimüs suht le bi’se ma kanu yasneun

bunları men etselerdi ruhbanlar ve alimler günah söz söylemelerinden ve rüşvet yemelerinden yaptıkları iş ne kötü idi

1.	lev lâ yenhâ-hum(u)	: onları nehy etmeli (men etmeli) değiller miydi?
2.	er rabbâniyyûne	: Rabbanîler, din âlimleri
3.	ve el ahbâru	: ve hahamlar, zâhitler
4.	an kavli-him(u)	: sözlerinden
5.	el isme	: günah
6.	ve eklihim(u) es suhte	: ve onların haram yemeleri
7.	lebi’se mâ kânû	: oldukları şey ne kötü
8.	yasneûne	: yapıyorlar

٦٤

وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ اَيْديهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزيدَنَّ كَثيرًا مِنْهُمْ مَا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَاَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُالْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ كُلَّمَا اَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ اَطْفَاَهَا اللّهُ وَيَسْعَوْنَ فِى الْاَرْضِ فَسَادًا وَاللّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ

(64) ve kaletil yehudü yedüllahi mağluleh ğullet eydihim ve lüınu bi ma kalu bel yedahü mebsutatani yünfiku keyfe yeşa’ ve le yezidenne kesiram minhüm ma ünzile ileyke mir rabbike tuğyanev ve küfra ve elkayna beynehümül adavete vel bağdae ila yevmil kıyameh küllema evkadu naral lil harbi atfeehallahü ve yes’avne fil erdi fesada vallahü la yühibbül müfsidin

dediler bir de yahudiler Allah’ın eli bağlıdır onların elleri bağlandı (bu) söz sebebi ile melun oldular hayır! o’nun iki eli de açıktır dilediği gibi infak eder yemin olsun onlardan çoğunun arttıracaktır sana Rabbinden indirilen tuğyanı ve küfrü biz de onların arasına koyduk düşmanlık ve kin kıyamet gününe kadar (onlar) her ne zaman tutuştursalar harp için ateşe Allah onu söndürdü koşarlar yeryüzünde daima fesat için Allah, fesat çıkaranları sevmez

1.	ve kâlet(i) el yehûdu	: ve yahudiler dedi
2.	yedu allâhi	: Allâh’ın (cc.) eli
3.	maglûletun	: bağlanmış
4.	gullet eydî-him	: onların elleri bağlandı
5.	ve luinû	: ve lanetlendiler
6.	bi-mâ kâlû	: demelerinden dolayı, sözlerinden dolayı
7.	bel	: bilâkis, hayır
8.	yedâ-hu	: O’nun eli
9.	mebsûtatâni	: ikisi de açık, (bol ihsanda bulunur)
10.	yunfıku	: infak eder, verir
11.	keyfe yeşâû	: nasıl dilerse, nasıl isterse öyle
12.	ve le yezîdenne	: ve mutlaka arttırır
13.	kesîran min-hum	: onlardan bir çoğu
14.	mâ unzile ileyke	: sana indirilen şey
15.	min rabbi-ke	: Rabb’inden
16.	tugyanen ve kufren	: azgınlık ve küfrü
17.	ve elkaynâ	: ve ilka ettik, ulaştırdık
18.	beyne-hum(u)	: onların arasına
19.	el adâvete	: düşmanlık
20.	ve el bagdâe	: ve kin
21.	ilâ yevmi	: gününe kadar
22.	el kıyâmeti	: kıyamet
23.	kullemâ	: her defasında, her ne zaman …olsa
24.	evkadû	: yaktılar
25.	nâran li el harbi	: harb için, savaş için ateş
26.	etfee-hâ allâhu	: Allâh (cc.) onu söndürdü
27.	ve yes’avne	: ve koşuşurlar, çalışırlar
28.	fî el ardı	: yeryüzünde
29.	fesâden	: fesat çıkarmak
30.	ve allâhu	: ve Allâh (cc.)
31.	lâ yuhibbu	: sevmez
32.	el mufsidîne	: fesat çıkaranlar, bozguncular

Sayfa:118

٦٥

وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْكِتَابِ امَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَاعَنْهُمْ سَيَاتِهِمْ وَلَاَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعيمِ

(65) ve lev enne ehlel kitabi amenu vettekav le kefferna anhüm seyyiatihim ve le edhalnahüm cennatin neiym

eğer ehli kitap iman edip de sakınsalardı örterdik onların günahlarını ve onları koyardık naim cennetlerine

1.	ve lev enne	: ve şayet, eğer olsa
2.	ehle el kitâbi	: kitap ehli, kitap sahipleri
3.	âmenû	: âmenû oldular, yaşarken Allâh’a teslim olmayı, ulaşmayı dilediler
4.	vettekav (ve ittekav)	: ve takvâ sahibi oldular
5.	le keffernâ	: elbette örttük
6.	an-hum seyyiâti-him	: onlardan günahlarını
7.	ve le edhalnâ-hum	: ve elbette onları, dahil ettik koyduk
8.	cennâti en naîmi	: Naîm cennetleri

٦٦

وَلَوْ اَنَّهُمْ اَقَامُواالتَّوْريةَ وَالْاِنْجيلَ وَمَا اُنْزِلَ اِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَاَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِاَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْاُمَّةٌمُقْتَصِدَةٌ وَكَثيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ

(66) ve lev ennehüm ekamüt tevrate vel incile ve ma ünzile ileyhim mir rabbihim le ekelu min fevkıhim ve min tahti erculihim minhüm ümmetüm müktesıdeh ve kesirum minhüm sae ma ya’melun

velev onlar tevrat’ı doğru tutsalardı ve incil’i (de) ve Rablerinden kendilerine indirileni (de) nimetleri onların üstlerinde ve ayaklarının altından (gelen) onlardan orta yolu tutan bir ümmet fakat onlardan çoğu fena iş yapmaktalar

1.	ve lev enne-hum	: ve eğer onlar …olsaydı
2.	ekâmû	: ikâme ettiler, gereği gibi uyguladılar
3.	et tevrâte	: Tevrat
4.	ve el incîle	: ve İncil
5.	ve mâ unzile ileyhim	: ve onlara indirilen şey
6.	min rabbi-him	: Rabb’lerinden
7.	le ekelû	: mutlaka yerlerdi
8.	min fevkı-him	: üstlerinden
9.	ve min tahti	: ve altından
10.	erculi-him	: ayakları
11.	min-hum	: onlardan
12.	ummetun	: ümmet
13.	muktesıdetun	: muktesid, mutedil, orta, evliyalık mertebesine ulaşmış henüz daimi zikre ulaşmamış olanlar
14.	ve kesîrun min-hum	: ve onlardan birçoğu
15.	sâe	: kötü
16.	mâ ya’melûne	: yaptıkları şey

٦٧

يَا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ اِنَّ اللّهَ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْكَافِرينَ

(67) ya eyyüher rasulü belliğ ma ünzile ileyke mir rabbik ve il lem tef’al fe ma bellağte risaleteh vallahü ya’simüke minen nas innellahe la yehdil kavmel kafirun

ey resul! tebliğ et Rabbinden sana indirileni (yerine getirmiş) olamazsın tebliğ etmezsen (Allah’ın) risaletine Allah seni koruyacaktır insanlardan şüphesiz Allah kâfir kavme hidayet vermez

1.	yâ eyyuhâ er resûlu	: ey Resul
2.	bellig	: tebliğ et!
3.	mâ unzile ileyke	: sana indirileni
4.	min rabbi-ke	: Rabb’inden
5.	ve in lem tef’al	: ve eğer yapmazsan
6.	fe	: işte o zaman, o taktirde
7.	mâ bellagte	: sen tebliğ etmezsin, duyurmazsın
8.	risâlete-hu	: O’nun risâletini (gönderdiğini, elçiliğini)
9.	ve allâhu	: ve Allâh (cc.)
10.	ya’sımu-ke	: seni korur
11.	min en nâsi	: insanlardan
12.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (cc.)
13.	lâ yehdî	: hidâyet etmez, hidayete erdirmez
14.	el kavme el kâfirîne	: kâfirler topluluğu, kâfirler kavmi

٦٨

قُلْ يَا اَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلى شَىْءٍ حَتّى تُقيمُوا التَّوْريةَ وَاْلاِنْجيلَ وَمَا اُنْزِلَاِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَيَزيدَنَّ كَثيرًا مِنْهُمْ مَا اُنْزِلَ اِلَيْكَمِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَلَا تَاْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرينَ

(68) kul ya ehlel kitabi lestüm ala şey’in hatta tükiymüt tevrate vel incile ve ma ünzile ileyküm mir rabbiküm ve le yezidenne kesiram minhüm ma ünzile ileyke mir rabbike tuğyanev ve küfra fe la te’se alel kavmil kafirin

de ki ey ehli kitap siz hiçbir şey üzere değilsiniz hatta siz tutup icra etmedikçe tevrat, incil’i ve Rabbinizden size indirileni yemin olsun ki, onlardan bir çoğunu ziyadeleştirecektir Rabbinden sana indirilen tuğyan ve küfrünü o halde üzülüp acıma kafirlere

1.	kul	: de, söyle
2.	yâ ehli el kitâbi	: ey kitap ehli, kitab sahipleri!
3.	lestum alâ şey’in	: siz bir şey üzerinde değilsiniz
4.	hattâ tukîmû	: siz ikâme etmedikçe, gereği gibi uygulamadıkça
5.	et tevrâte	: Tevrat
6.	ve el incîle	: ve İncil
7.	ve mâ unzile	: ve indirilen şey
8.	ileykum	: size
9.	min rabbi-kum	: Rabb’inizden
10.	ve le yezîdenne	: ve mutlaka arttırır
11.	kesîren min-hum	: onlardan bir çoğu
12.	mâ unzile ileyke	: sana indirilen şey
13.	min rabbi-ke	: Rabb’inden
14.	tugyanen ve kufran	: azgınlık ve küfür
15.	fe lâ te’se	: artık üzülme
16.	alâ el kavmi	: kavime
17.	el kâfirîne	: kâfirler

٦٩

اِنَّ الَّذينَ امَنُوا وَالَّذينَ هَادُوا وَالصَّابِؤُنَوَالنَّصَارى مَنْ امَنَ بِاللّهِوَالْيَوْمِ الْاخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

(69) innellezine amenu vellezine hadu ves sabiune ven nesara men amene billahi vel yevmil ahiri ve amile salihan fe la havfün aleyhim ve la hüm yahzenun

şüphesiz iman edenler, yahudiler, sabiiler ve hristiyanlardan kim, Allah’a iman ederse ve âhiret gününe ve salih amel işlerse artık onlar için korku yok, mahzun (da) olmayacaklardır

1.	inne	: muhakkak ki
2.	ellezîne âmenû	: Allâh’a ulaşmayı, teslim olmayı dileyenler (yaşarken)
3.	ve ellezîne hâdû	: ve yahudi olanlar, yahudiler
4.	ve es sâbiûne	: ve sâbiîler
5.	ve en nasârâ	: ve nasrâniler, hristiyanlar
6.	men âmene	: kim iman etti, (Allâh’a) teslim olmayı diledi
7.	bi allâhi	: Allâh’a (cc.)
8.	ve el yevmi el âhıri	: ve âhir gün, sonraki gün, hayattayken Allâh’a ulaşma günü
9.	ve amile sâlihan	: ve nefsi tezkiye edici, ıslah edici amel yaptı
10.	fe lâ havfun aleyhim	: artık onlara korku yoktur
11.	ve lâ hum yahzenûne	: ve onlar mahzun olmaz

٧٠

لَقَدْ اَخَذْنَا ميثَاقَ بَنى اِسْرَاءلَ وَاَرْسَلْنَا اِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌبِمَا لَا تَهْوى اَنْفُسُهُمْ فَريقًا كَذَّبُوا وَفَريقًا يَقْتُلُونَ

(70) le kad ehazna misaka beni israile ve erselna ileyhim rusüla küllema caehüm rasulüm bi ma la tehva enfüsühüm ferikan kezzebu ve ferikan yaktülun

kesinlikle biz sağlam söz aldık israil oğullarından ve onlara resul gönderdik ne zaman bir resul gelse nefislerinin hoşlanmadığı bir hükümle (onların) bir kısmını yalanladılar ve bir kısmını da öldürdüler

1.	lekad ehaznâ	: andolsun ki biz aldık
2.	mîsâka benî isrâîle	: İsrailoğulları’ndan mîsâk
3.	ve erselnâ ileyhim	: ve onlara gönderdik
4.	rusulen	: resuller, elçiler
5.	kullemâ câe-hum	: onlara her gelişinde
6.	resûlun	: bir resul
7.	bimâ	: şey ile, dolayısıyla, sebebiyle
8.	lâ tehvâ enfusu-hum	: onların nefislerinin hevalarına uymayan
9.	ferîkan	: bir kısmı
10.	kezzebû	: yalanladılar
11.	ve ferîkan	: ve bir kısmını
12.	yaktulûne	: öldürdüler

Sayfa:119

٧١

وَحَسِبُوا اَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّواثُمَّ تَابَ اللّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثيرٌ مِنْهُمْ وَاللّهُ بَصيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ

(71) ve hasibu ella tekune fitnetün feamu ve sammu sümme tabellahü aleyhim sümme amu ve sammu kesirum minhüm vallahü basiyrum bima ya’melun

(başlarına) bir fitne kopmaz zannettiler kör ve sağır kesildiler sonra Allah onların tövbelerini kabul etti sonra (yine) kör ve sağır kesildiler içlerinden bir çoğu ama Allah bütün yaptıklarını görmektedir

1.	ve hasibû	: ve hesab ettiler, sandılar
2.	ellâ tekûne fitnetun	: bir fitne olmayacağını
3.	fe	: böylece
4.	amû ve sammû	: kör oldular ve sağır oldular
5.	summe tâbe allâhu	: sonra Allâh (cc.) tövbelerini kabul etti
6.	aleyhim	: onların
7.	summe	: sonra
8.	amû ve sammû	: kör oldular ve sağır oldular
9.	kesîrun min-hum	: onlardan bir çoğu
10.	ve allâhu basîrun	: ve Allâh (cc.) en iyi gören
11.	bi-mâ	: şeyleri
12.	ya’melûne	: onlar yapıyorlar

٧٢

لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قَالُوا اِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسيحُ يَا بَنى اِسْرَاءلَاعْبُدُوا اللّهَ رَبّى وَرَبَّكُمْ اِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَاْويهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمينَ مِنْ اَنْصَارٍ

(72) le kad keferallezine kalu innellahe hüvel mesihubnü meryem ve kalel mesihu ya beni israila’ büdüllahe rabbi ve rabbeküm innehu mey yüşrik billahi fe kad harramellahü aleyhil cennete ve me’vahün nar ve ma liz zalimine min ensar

elbette o kimseler kâfir oldular şüphesiz Allah’dır diyenler meryem oğlu mesih mesih israil oğullarına dedi benim ve sizin Rabbiniz (olan) Allah’a ibadet edin hiç şüphe yok ki Allah’a ortak koşanı Allah kesinlikle haram kılmıştır onlara cenneti onların varacağı yer ateştir zalimlerin yardımcısı yoktur

1.	lekad kefere	: andolsun ki inkâr etti, kâfir oldu
2.	ellezîne kâlû	: … diyenler
3.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (cc.)
4.	huve	: o
5.	el mesîhu	: Mesih
6.	ibnu meryeme	: Meryem’in oğlu
7.	ve kâle el mesîhu	: ve Mesih dedi
8.	yâ benî isrâîle	: ey İsrâil oğulları!
9.	u’budû allâhe	: Allâh’a (cc.) kul olun!
10.	rabbî ve rabbe-kum	: benim Rabb’im ve sizin Rabb’iniz
11.	inne-hu	: muhakkak ki o
12.	men yuşrik	: kim ortak koşarsa
13.	bi allâhi	: Allâh’a (cc.)
14.	fe	: o taktirde
15.	kad harreme	: haram etmiştir, haram kılmıştır
16.	allâhu aleyhi	: Allâh (cc.) ona
17.	el cennete	: cenneti
18.	ve me’vâ-hu	: ve onun varacağı yer
19.	en nâru	: ateş
20.	ve mâ li ez zâlimîne	: zâlimler için olmaz (yoktur)
21.	min ensârin	: bir yardımcı

٧٣

لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قَالُوااِنَّاللّهَ ثَالِثُ ثَلثَةٍ وَمَا مِنْ اِلهٍ اِلَّااِلهٌ وَاحِدٌ وَاِنْ لَمْ يَنْتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ اَليمٌ

(73) le kad keferallezine kalu innellahe salisü selaseh ve ma min ilahin illa ilahüv vahid ve il lem yentehu amma yekulune le yemessennel lezine keferu minhüm azabün elim

kesinlikle o kimseler kâfir oldular diyenler muhakkak Allah üçün üçüncüsüdür halbuki ilah yoktur bir tek ilahtan başka eğer vazgeçmezlerse bu söylediklerinden muhakkak dokunacaktır o kâfirlere elim bir azap

1.	lekad kefere	: andolsun ki inkâr etti, kâfir oldu
2.	ellezîne kâlû	: … diyenler
3.	inne allâhe	: muhakkak ki Allâh (cc.)
4.	sâlisu selâsetin	: üçün üçüncüsü
5.	ve mâ min ilâhin	: ve bir ilâh yoktur
6.	illâ ilâhun vâhidun	: tek bir ilâhtan başka
7.	ve in lem yentehû	: ve eğer son vermezlerse, vazgeçmezlerse
8.	ammâ (an mâ) yekûlûne	: söylediklerinden, söyledikleri sözlerden
9.	le yemessenne	: mutlaka dokunacak
10.	ellezîne keferû	: kâfir olanlar
11.	min-hum	: onlardan
12.	azâbun elîmun	: elim (acı) azab

٧٤

اَفَلَا يَتُوبُونَ اِلَى اللّهِوَيَسْتَغْفِرُونَهُ وَاللّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ

(74) e fe la yetubune ilellahi ve yestağfiruneh vallahü ğafurur rahiym

daha etmeyecekler mi? Allah’a tövbe edip ve o’na istiğfar Allah bağışlayıcı, merhametlidir

1.	e fe lâ yetûbûne	: hâlâ tövbe etmiyorlar mı?
2.	ilâ allâhi	: Allâh’a (cc.)
3.	ve yestagfirûne-hu	: ve O’na istiğfar ediyorlar, O’ndan mağfiret diliyorlar
4.	ve allâhu	: ve Allâh (cc.)
5.	gafûrun	: ğâfur, mağfiret eden, günahları sevaba çeviren
6.	rahîmun	: Rahîm olan, rahmet eden, rahmet nurunu gönderen

٧٥

مَاالْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ اِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَاُمُّهُ صِدّيقَةٌ كَانَا يَاْكُلَانِ الطَّعَامَ اُنْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْايَاتِ ثُمَّ انْظُرْ اَنّى يُؤْفَكُونَ

(75) mel mesihubnü meryeme illa rasul kad halet min kablihir rusül ve ümmühu siddikah kana ye’külanit taam ünzur keyfe nübeyyinü lehümül ayati sümmenzur enna yü’fekun

meryem oğlu mesih, bir şey değildir bir resulden başka ondan önce bir çok resuller geçti onun annesi çok doğru bir kadındı her ikisi de taam yerlerdi bak nasıl açıkça anlatıyoruz ayetleri onlara sonra, bak (onlar) nasıl dönüyorlar!

1.	mâ	: değil, (başka) değil
2.	el mesîhu	: Mesih
3.	ibnu meryeme	: Hz. Meryem’in oğlu
4.	illâ resûlun	: ancak sadece bir Resul
5.	kad halet	: gelip, geçmiştir
6.	min kabli-hi	: ondan önce
7.	er rusulu	: Resul’ler
8.	ve ummu-hu	: ve onun annesi
9.	sıddîkatun	: sıddık’tır, çok doğru, iffetli bir hanımdır
10.	kânâ ye’kulâni	: (ikisi de) yerlerdi
11.	et taâme	: yemek
12.	unzur keyfe	: bak nasıl
13.	nubeyyinu lehum(u)	: onlara açıkça anlatıyoruz, açıklıyoruz
14.	el âyâti	: âyetleri
15.	summe	: sonra
16.	unzur	: bak
17.	ennâ yu’fekûne	: nasıl döndürülüyorlar

٧٦

قُلْ اَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ مَا لَا يَمْلِكُلَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًاوَاللّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ

(76) kul e ta’büdune min dunillahi ma la yemlikü leküm darrav ve la nef’a vallahü hüves semiul alim

de ki Allah’tan başka (şeylere) mi tapıyorsunuz? size malik olmayan bir fayda ve zarar vermeye Allah o ki İşiten, Bilendir

1.	kul	: de, söyle
2.	e	: mi?
3.	ta’budûne	: kul oluyorsunuz
4.	min dûni allâhi	: Allâh’tan (cc.) başka
5.	mâ lâ yemliku	: birşeye malik olmayan
6.	lekum	: size
7.	darran	: bir zarar
8.	ve lâ nef’an	: ve bir fayda vermeyen
9.	ve allâhu	: ve Allâh (cc.)
10.	huve	: o
11.	es semî’u	: en iyi işiten
12.	el alîmu	: en iyi bilen

Sayfa:120

٧٧

قُلْ يَا اَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوافى دينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا اَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَاَضَلُّوا كَثيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبيلِ

(77) kul ya ehlel kitabi la tağlu fi diniküm ğayral hakkı ve la tettebiu ehvae kavmin kad dallu min kablü ve edallu kesirav ve dallu an sevais sebil

de ki ey ehli kitap haddi aşmayın dininizde haksız yere tabi olmayın kavmin hevalarına daha önceden sapıtmış olan bir çoklarını saptırmışlardı kendileri de doğru yoldan sapmış olan (kavme uymayın)

1.	kul	: de, söyle
2.	yâ ehle el kitâbi	: ey kitab ehli, kitap sahipleri!
3.	lâ taglû	: haddi aşmayın!
4.	fî dîni-kum	: dininizde
5.	gayre el hakkı	: haklı olmaksızın, haksız olarak
6.	ve lâ tettebiû	: ve tâbî olmayın, uymayın!
7.	ehvâe	: hevalar, hevesler, nefsin istekleri
8.	kavmin	: kavim
9.	kad dallû	: dalâlete düşmüşler
10.	min kablu	: önceden
11.	ve edallû	: ve düşürmüşler
12.	kesîran	: çoğu
13.	ve dallû	: ve saptılar
14.	an sevâi es sebîli	: sevvâ edilmiş, Allâh’a ulaştırmak üzere dizayn edilmiş yoldan

٧٨

لُعِنَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ بَنى اِسْرَاءلَ عَلى لِسَانِ دَاوُدَوَعيسَى ابْنِ مَرْيَمَذلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ

(78) lüinellezine keferu mim beni israile ala lisani davude ve iysebni meryem zalike bima asav ve kanu ya’tedun

küfredenlere lanet olundu israil oğullarının lisanı ile Davud ve Meryem oğlu İsa’nın. İsyan etmeleri sebebi ile ve haddi aşmış olmaları

1.	luine	: lânetlendi
2.	ellezîne keferû	: kâfirler, inkâr edenler
3.	min benî isrâîle	: İsrailoğulları’ndan
4.	alâ lisâni dâvûde	: Hz. Dâvud’un lisanı ile, diliyle
5.	ve îsâ ibni meryeme	: ve Meryem oğlu Hz. Îsâ
6.	zâlike	: bu
7.	bi-mâ asav	: isyan etmeleri sebebiyle
8.	ve kânû	: ve oldular
9.	ya’tedûne	: haddi aşıyorlar

٧٩

كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِءْسَمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ

(79) kanu la yetenahevne ammünkerin fealuh lebi’se ma kanu yef’alun

birbirini engellemezlerdi onlar işledikleri kötülükten ne kadar kötü idi yaptıkları o şey

1.	kânû	: oldular, idiler
2.	lâ yetenâhevne	: nehyetmezler, mani olmazlar, vazgeçirmezler
3.	an munkerin	: kötülüklerden
4.	fealû-hu	: onu yapıyorlar
5.	lebi’se mâ	: ne kötü şey
6.	kânû	: oldular
7.	yef’alûne	: yapıyorlar

٨٠

تَرى كَثيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذينَ كَفَرُوالَبِءْسَمَا قَدَّمَتْ لَهُمْ اَنْفُسُهُمْاَنْ سَخِطَ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَفِى الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ

(80) tera kesiram minhüm yetevellevnellezine keferu le bi’se ma kaddemet lehüm enfüsühüm en sehitallahü aleyhim ve fil azabi hüm halidun

onlardan çoğunu görürsün kafirlerle dostluk ederler takdim ettiği şey ne kötüdür nefisleri kendileri için Allah onlara gazap eder o azabın içinde onlar ebedi kalıcılardır

1.	terâ	: görürsün
2.	kesîran min-hum	: onlardan bir çoğunu
3.	yetevellevne	: dönerler, dostluk ederler
4.	ellezîne keferû	: kâfir olanlar
5.	lebi’se mâ	: ne kötü şey
6.	kaddemet lehum	: onlar için, kendileri için taktim etti
7.	enfusu-hum	: nefislerinin
8.	en sehıte allâhu	: Allâh’ın (cc.) öfkelenmesi, gazab etmesi, kızması
9.	aleyhim	: onlara
10.	ve fî el azâbi	: ve azap içinde
11.	hum	: onlar
12.	hâlidûne	: devamlı kalacak olanlar

٨١

وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالنَّبِىِّ وَمَا اُنْزِلَ اِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ اَوْلِيَاءَ وَلكِنَّ كَثيرًا مِنْهُمْ فَاسِقُونَ

(81) ve lev kanu yü’minune billahi ven nebiyyi ve ma ünzile ileyhi mettehazuhüm evliyae ve lakinne kesiram minhüm fasikun

eğer onlar iman etmiş olsalardı Allah’a ve nebilere ve ona indirilene kafirleri dostlar edinmezlerdi lâkin çoğu onlar ki, fasık kimselerdir

1.	ve lev kânû	: ve eğer olsalardı
2.	yu’minûne bi allâhi	: Allâh’a (c.c.) iman ederler
3.	ve en nebiyyi	: ve nebî, peygamber
4.	ve mâ unzile ileyhi	: ve ona indirilene
5.	mâ ettehazû-hum	: onları edinmezler
6.	evliyâe	: veliler, dostlar
7.	ve lâkinne	: ve lâkin, fakat
8.	kesîren min-hum	: onlardan çoğu
9.	fâsikûne	: fâsıklar

٨٢

لَتَجِدَنَّ اَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذينَ امَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذينَ اَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ اَقْرَبَهُمْمَوَدَّةً لِلَّذينَ امَنُوا الَّذينَ قَالُوا اِنَّا نَصَارى ذلِكَ بِاَنَّ مِنْهُمْقِسّيسينَ وَرُهْبَانًا وَاَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ

(82) le tecidenne eşedden nasi adavetel lillezine amenül yehude vellezine eşraku ve le tecidenne akrabehüm meveddetel lillezine amenül lezine kalu inna nesara zalike bi enne münhüm kıssisine ve ruhbanev ve ennehüm la yestekbirun

muhakkak bulacaksın insanların (içinde) iman edenlere en şiddetli düşman (olarak) yahudileri ve müşrikleri muhakkak, bulacaksın muhabbetli en yakın (olarak) iman edenlere biz hristiyan’ız diyenleri bunun sebebi onların içinde keşişlerin ve ruhbanların (bulunmasıdır) gerçekten bunlar büyüklenmezler

1.	le tecidenne	: mutlaka bulursun, bulacaksın
2.	eşedde en nâsi	: insanların en şiddetlisi
3.	adâveten	: düşmanlıkta
4.	li ellezîne âmenû	: âmenû olanlara, yaşarken (Allâh’a (c.c.)
5.	el yehûde	: Yahudiler
6.	ve ellezîne eşrakû	: ve Allâh’a (c.c.) şirk koşanlar, müşrikler
7.	ve le tecidenne	: ve mutlaka bulursun, bulacaksın
8.	akrabe-hum	: onların en yakın
9.	meveddeten	: sevgi, dostluk bakımından
10.	li ellezîne âmenû	: âmenû olanlara, (yaşarken Allâh’a (cc) ulaşmayı, teslim olmayı dileyenlere)
11.	ellezîne kâlû	: onlar dediler, …diyen kimseler
12.	innâ nasârâ	: muhakkak ki biz nasrâniyiz
13.	zâlike	: bu
14.	bi enne	: sebebiyle, bu nedenle, bundan dolayı
15.	min-hum kıssîsîne	: onlardan keşişler
16.	ve ruhbânen	: ve ruhbanlar, rahipler
17.	ve enne-hum	: ve onların olması
18.	lâ yestekbirûne	: kibirlenmezler, büyüklenmezler

Reklamlar